ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 20 χρονων (σχεδον) και εχω παρανοησει απο την μοναξια. Ειδικα μετα την απαισια συμπεριφορα καποιου πριν απο 2 μηνες, νιωθω πιο μονος απο ποτε. Και το χειροτερο ειναι οτι μου βγαινει ολο αυτο σε φρικτο εκνευρισμο στην καθημερινοτητα μου. Ολα μου φταινει, θελω μια αγκαλια για μενα και λιγο συναισθημα αλλα πουθενα, αυτα τα πουλανε κατι αγυρτες . Οταν εισαι πληγωμενος απο κατι προσφατο στη δινει και παρανοεις. Πηγαινω στο αναγωστηριο μπας και πετυχω ενα βλεμμα σαν το δικο μου,που ψαχνει απεγνωσμενα ερωτα, μα το μονο που αντικρυζω ειναι ανοησια και ρηχοτητα. Ζηταω τοσο πολλα ? Εχω κουραστει να ειμαι τοσο μονος τοσον καιρο. Μα δεν θελω να εκπεσω και να τρεχω σαν ζωο κυβερνωμενο απο καυλες. Με νιωθεις ?