ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι έχουμε κάποιους φίλους με τους οποίους χανόμαστε, είτε το θέλουμε είτε όχι, μας λείπουν (κυρίως) και τους λείπουμε. Έτσι και με εμένα, έτυχε στις αρχές του Λυκείου να ξανασυναντηθώ με μια συμμαθήτρια απο τα πάλια, η απουσία της οποίας ήταν αρκετά αισθητή για αρκετά χρόνια λόγω μετακόμισης. Τελειώνοντας πλέον το Λύκειο, έχουμε αρχίσει να συναντιόμαστε, να μιλάμε, να ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλον, γεγονός που με μαγεύει ως έναν βαθμό, και χωρίς να το θέλω να ενθουσιάζομαι με οτιδηποτε έχει να κάνει μαζί της. Νιώθω σιγά σιγά να την ερωτέυομαι, να νοιάζομαι μόνο για εκείνη, και να ¨λώνω" με το βλέμμα της. Δυστυχώς είναι σε μια όμορφη σχέση, δεν ξέρει για το πως αισθάνομαι και φοβάμαι πως άμα μιλήσω θα καταστρέψω οχι μόνο την ευτυχία της, αλλα και τη δική μου. Όμως η καταπίεση δεν με έχει ωφελήσει στο παρελθόν. Έρωτα, ανόητε...