ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ο καθενας μας το εχουν ζησει αυτο, να μην εχουμε ορεξη να βγουμε απτο σπιτι, και οταν ειμαστε σπιτι θελουμε να βγουμε εξω. να ειμαστε lonely οταν ειμαστε μονοι και lonely οταν ειμαστε με φιλους. να εχουμε κανει λαθη, και να τα ξανακανουμε, και να χαλαμε ετσι σιγα σιγα την ζωη. να εχουμε καταθλιψη. να μην θελουμε να ζησουμε αλλο.. καθε φορα που να περναει αμαξι να σκεφτομαστε "αντε να με χτιπισει να τελειονουμε".. κοβεις κατι με μαχερι και σκεφτεσε, ποσο εφκολο θατανε. περνεις χαπακι για πονοκεφαλο και κατι σου λεει να καταπιεις ολο το πακετο. κανεις μπανιο στην θαλασα και θες να δεις πος θα ηταν να πνιγεις... να εχεις φανδαστει τι θα γινοτανε αν ειχες το θαρρος να τελειοσεις την ζωη σου, ποιος θα σε εβρισκε, πος θα αντιδρουσανε, και για καποιο καιρο στενοχοριεσε με τις εγωηστικες σκεψης σου, και το αφηνεις το θεμα και προσπαθεις να γινεις και παλι ενας χαρουμενος ανθροπος. αλλα μετα απο λιγο ξαναργιρνας στις παλιες σου σκεψης. και το χειροτερο απο ολα ειναι οταν ναι μεν εχεις φιλους που σαγαπανε και τους αγαπας αλλα δεν μπορεις να πεις οτι νιωθεις αληθινα, και να τα γραφεις σε τετοιο site, μπας και το διαβασει καποιος, για να νιωσεις οτι καποιος σε ακουσε.. απο αφτην την διπροσοπια που παλεβεις για χρονια να εχεις χασει εναν ατομο που αγαπας, που ηταν τα παντα για σενα... αλλα και παλι δεν μπορεις να εξιγισεις τον εαφτο σου, να μην σε λειπατε, να μην γινει babysitter και να ψαχνει να σε βοηθισει, αν και ξερεις οτι αν το μαθει θα ειναι διπλα σου, αλλα θα ηταν κατι πολυ εγωιστικο. μακαρι να μπορουσες να εισαι ευτιχισμενος ανθροπος αλλα το παρελθον σου να σε κυνιγαει και να μην σε αφηνει... αλλα το κακο στην ζωη ειναι οτι δεν εισαι ο μονος που σκεφτετε ετσι, και υπαρχουν πολυ χειροτερα.. μακαρι να ζουσαμε σε εναν κοσμο που ολοι να ειχαν ευτιχια, να μην ειχαν προβληματα... το καλο ομος ειναι, οτι καποιος καποτε, οταν σε βλεπει να κλαις, η να μην εισαι καλα, θα σταματησει και θα σου μιλισει, αν εισαι καλα η αν χρειαζεσε κατι, η θα κατσει και θα ακουσει το βαρρος που εχεις στην ψιχη σου, και να μην τον/την ξαναδεις ποτε. υπαρχουν ακομα τετιοι ανθροποι, και αυτοι ειναι που θα θυμασαι για παντα, και θα λες, οτι υπαρχουν ακομα καλοι ανθροποι... νασε καλα κοπελιτσα μου, που οταν εγω καθομουν σε εναν λοφο, ενιοθα σαν να εχω μαχεροσει η ιδια την ψιχη μου, και μαλλον φενοταν, που σταματισες και με ρωτισες αν ειμαι οκ.. αλλα ουτε εσυ ησουν καλα, και κριμα που δεν ειχα διναμη να σου πω να μιλισουμε, να βγαλουμε το βαρρος μας. ελπιζω νασαι καλυτερα..