ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τους τελευταίους 9 μήνες βλέπω τη ζωή μου να καταρρέει.Τα οικονομικά προβλήματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο,η επιχείρηση της μητέρας μου που είναι η μόνη πηγη εσόδων της οικογένειας κρέμεται απο μια κλωστή και ο πατέρας μου όχι μόνο δε συνεισφέρει οικονομικά αλλά είναι και τελείως αμέτοχος σε οτιδήποτε αφορά το σπίτι.Προσπαθώ να συμπληρώνω όσο μπορώ το δικό του κενό και να στηρίζω τη μητέρα μου αλλά αυτή η απάθεια και αυτή η αδιαφορία με πληγώνει οσο τίποτα άλλο!το ότι είναι τελείως αδιάφορος απέναντι στα προβλήματα της μητέρας μου μπορώ και να το καταλάβω..έτσι και αλλιώς απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η σχέση τους ήταν ψυχρή,ανταγωνιστική και γεμάτη φωνές..αλλά πως μπορεί ένας πατέρας να απορρίπτει τα ίδια του τα παιδιά και να ζει στο ίδιο σπίτι μαζί τους;να αδιαφορεί για το μέλλον τους και για το αν θα έχουν να φάνε αύριο;οι γονείς πρέπει να είναι ενωμένοι για τα παιδιά τους και αυτός το μόνο που κάνει είναι βρίσκεται > επειδή υποστηρίζουμε τη μητέρα μας!βλέπω τους μπαμπάδες φίλων μου και δε μπορώ να διανοηθώ ότι ο δικός μου μας φέρεται έτσι και συνεχίζει να ζει στο ίδιο σπίτι μαζί μας!1000 φορές να είχαν χωρίσει όταν ήμουνα μικρή!τουλάχιστον θα είχα αποδεχτεί το ότι είμαστε μόνες μας και θα αγωνιζόμουν με μεγαλύτερη δύναμη!τώρα απλά υπομένω και αφήνω τη ψυχολογία μου να καταρρακώνεται κάθε μέρα..