ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι πολύ μπερδεμένη. Δεν τολμώ ούτε να σκεφτώ αναλυτικά το ζήτημα, κ εγώ γενικά υπεραναλύω πράγματα και καταστάσεις. Το μόνο δεδομένο είναι ότι το μόνο που θέλω είναι να είναι εκείνος καλά. Από τη αρχή αυτό ήθελα. Από νωρίς κατάλαβα ότι χαλάει η διάθεσή μου όταν χαλάει η δική του, ότι με ενοχλούν όσοι τον ενοχλούν, ότι είμαι διατεθειμένη να κάνω πράγματα για αυτόν, τα οποία δεν θα έκανα υπό άλλες συνθήκες. Γιατί τα νιώθω κ τα κάνω όλα αυτά; Μα γιατί είναι φίλος μου. Αυτό νομίζα τουλάχιστον. Τις προάλλες όμως ήταν στα χωρίσματα με την κοπέλα του. Τα ξαναβρήκαν. Και εμένα μέχρι τότε δεν με ένοιαζε η κοπέλα του, εγώ ήθελα αυτός να είναι καλά. Αλλά όταν είδα ότι τα ξαναβρήκαν, ένιωσα ένα απίστευτο σφύξιμο. Στενοχωρήθηκα. Όχι μόνο επειδή αυτή η κοπέλα δεν του αξίζει, γιατί δεν του αξίζει, του κάνει τη ζωή δύσκολη χωρίς λόγο. Ήταν εγωιστικός ο λόγος, αφορούσε εμένα. Τι στο καλό έχω πάθει, γιατί να με ενοχλεί η σχέση του, αφού το ξέρω ότι έχει, και ας ξέρω ότι δεν τον ικανοποιεί... Είμαστε αρκετά κοντά, τώρα περισσότερο από ότι στο παρελθόν, τον έχω γοητεύσει το ξέρω και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν έχει αποκλείσει την προοπτική του να είμαστε μαζί κάποτε, όπως δεν την έχω αποκλείσει από την αρχή εγώ. Αλλά έχει κοπέλα. Και προφανώς δεν θέλει να το αλλάξει αυτό. Τι να κάνω δεν ξέρω, το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν θέλω να τον χάσω, ακόμα και αν μείνουμε φίλοι, και ότι πραγματικά το μόνο που έχει σημασία για μένα είναι να είναι καλά. Μήπως ασχολούμαι μαζί του επειδή δεν έχω κανέναν άλλο να ασχοληθώ; Γίνεται η φιλία που μας ενώνει να έχει μετατραπεί σε κάτι άλλο (ούτε να το πω δεν μπορώ);