ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σου έλειπε πάντα το ανδρικο πρότυπο. Ήταν κοντά σου, αλλά μακριά σου ταυτόχρονα. Εξελίσσεσαι σε κάτι που δε θέλεις. Κοιταζεσαι στον καθρέφτη και τα βλέπεις όλα άσχημα. Το ατού σου, η φωνή σου, τον τελευταίο καιρό σου ακούγεται θαμπή, ανίκανη. Δε σε ικανοποιεί. Ούτε το μεγάλο σου χάρισμα. Και απο εκεί, ξαφνου ερωτεύεσαι την κολλητη σου. Πρωτη φορα που το νιωθεις αυτο. Δεν το δειχνεις, ή πετας υπονοούμενα που ξέρεις οτι δε θα καταλάβει.Και όμως περνάνε καποια χρόνια και αντιλαμβάνεσαι οτι αυτη σε κρατάει πίσω. Εχεις δημιουργήσει στο μυαλο σου την τελεια εικονα της, και θελεις να φαινεσαι τελειος μπροστα της. Φοβασαι να εισαι ο εαυτός σου, μην τυχον και σε κοροιδεψει. Σε κραταει πισω. Πολύ πίσω. Φοβασαι να μιλησεις, φοβασαι να κουνηθεις, να εισαι διαφορετικος. Δε μπορεις ομως να αποκολληθεις. Κατι σε κραταει σ' αυτη. Τι κανεις?