ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν 4 μήνες άνεργη. Την περασμένη εβδομάδα μου ειπε ένας ξαδερφός μου οτι ζητάνε άτομο σε μια εταιρία. Πηγα για συνεντευξη κι ολα πήγαν καλά. Μου είπαν να πάω μια εβδομάδα δοκιμαστικά και αν τελικά τους κάνω θα συζητήσουμε και για τον μισθό.πέρασε η εβδομάδα... όπου πήγαινα 8:00 το πρωί και έφευγα μετά τις 18:30 και μια μέρα έφυγα 20:30. Η διευθυντρια είναι ξινή και κοιτάει μέχρι και την λεπτομέρεια και παρατήρησα οτι σε περιπτωση λάθους προσβάλει τους υπαλλήλους σαν να είναι στριμμένη καθηγήτρια που τη λέει σε έναν μαθητή που δεν διάβασε.Στο τέλος της εβδομάδας μου είπε οτι σε γενικές γραμμές έχω τα προσόντα που θέλουν (υπονοούσε όμως οτι δεν έχει ενθουσιαστεί) και οτι θέλει να δει πως εργάζομαι σε περιπτώσεις που υπάρχει πολλή ένταση την ώρα της δουλειάς. Οπότε μου πρότεινε να πάω για άλλη μια εβδομάδα δοκιμαστικά. Εγώ μια ζωή λέω πάντα ναι. Έτσι έκανα και τώρα. Ντράπηκα να ρωτήσω αν θα πρέπει να δουλεύω 10 και 12 ώρες την ημέρα (αν και παρατήρησα ότι και οι υπόλοιποι υπάλληλοι κλείνανε 10ωρο και μέτα φεύγανε), ντράπηκα να ρωτήσω ποιες θα είναι οι μηνιαίες απολαβές και αν θα πληρώνομαι τις υπερωρίες. Γιατί είμαι τόσο κότα ρε γαμώτο; Πώς θα αποκτήσω θάρρος ωστε να λέω αυτό που σκέφτομαι;