ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο μικρό παιδί συνηθιζα να απολογούμαι για τα πάντα. Μεγάλωσα και ακόμα το ίδιο: νιώθω ότι πρέπει να απολογηθώ για όλα: γιατί δε σπούδασα αυτό που ήθελα και έφαγα 4 χρόνια σε κάτι άσχετο(γιατί ήμουν μικρή και ασυνειδητοποίητη); Γιατί -τελικά- καπάκι σπούδασα αυτό που όντως ήθελα; Τι είμαι,συλλέκτρια πτυχίων;(αλλη όρεξη δεν είχα) Γιατί εμεινα στην τάδε δουλειά παρόλο που μου έκαναν τη ζωή πατίνι; Γιατί δεν πήγα στην άλλη δουλειά, αν και ήταν καλή(για τα γουστα του κάθε άσχετου)και επέλεξα συνειδητά για μια εποχή την ανεργία; Γιατί είμαι τόσο καιρό μόνη;Πώς είναι δυνατό σε τέτοια εποχή εγώ να βλέπω λίγο φως;Ε βέβαια, είναι γιατί δεν εχω χρεη, παιδιά, σκυλιά και δεν μπορώ να καταλάβω. Γιατί το ένα γιατί ο άλλο; Ο κόσμος όλο ρωτάει,κρίνει και καταδικάζει. Και εαν θες να κάνεις τη ζωή σου άνω κάτω για να βρεις τον εαυτό σου έχεις κάθε δικαίωμα αρκει να μην πληγώσεις ανθρώπους. Ναι ρε εχω κάνει πολλές φορές τον εαυτό μου πειραματόζωο, τι σας πειράζει;Απο δω και πέρα θα απανταω ότι θελω στις κοινοτοιπες ερωτήσεις και ας ενοχλεί.