2.7.2013 | 16:34
ποτε δε θα καταλαβω
τι ηταν αυτο που με τραβαγε σαν μαγνητης κοντα σου και ακομα παλευω να σωθω..δε ξερω τι μ'εκανε να σ'αγαπησω πιο πολυ απο οτιδηποτε αλλο στη ζωη μου,να μη μπορω να κοιμηθω χωρις εσενα διπλα μου,να σε αγκαλιαζω και να σβηνουν ολα,να με πληγωνεις κι ομως να μη μπορω να σε αφησω,να θελω να σε βοηθησω και να σε τραβηξω απο ολη αυτη τη μιζερια γυρω σου..σου εβγαλα το καλο σου εαυτο,μαζι μου ησουν καποιος αλλος,ησουν γλυκος και τρυφερος αλλα επεσα εξω ο ανθρωπος δεν αλλαζει..ο μικρος κακος εαυτουλης σου παραμονευε και τελικα με σκοτωσε..ακομα και τωρα ομως τοσο καιρο μακρια,δεν εχω δει το προσωπο σου,καθε σου σκεψη ποναει αλλα αρνουμαι να σε ξεριζωσω απο μεσα μου..σαν να νιωθω οτι αυτο που ενιωσα ηταν πολυ δυνατο,οτι δε προκειται να το ξανανιωσω κι οτι χωρις αυτο τα παντα ειναι πιο μικρα και αχρωμα..γαμωτο ποτε θα αρχισω να προφυλασσω τον εαυτο μου?πρεπει να γινω δυνατη και να βγεις απο μεσα μου τοσο βιαια και ξαφνικα οσο μπηκες..παντως σταματησα να σε μισω μονο σ'εμενα εκανα κακο..