3.7.2013 | 00:57
σχεδόν δυο χρόνια μετά..
σου είπα ξανά σ'αγαπώ...όχι από κοντά, ούτε καν από το τηλέφωνό...δεν το ΄χω πια, το έσβησα από τις επαφές μου και το διέγραψε και η μνήμη για να με προστατέψει μάλλον εκείνο το πρώτο διάστημα.θα σκέφτηκες σίγουρα "και τι κατάλαβες τώρα που το είπες;"...άλλωστε σου φάνηκε περίεργο. σου φαίνεται μάλλον περίεργο να αγαπάει κάποιος και η αγάπη του να αντέχει στον χρόνο, να περνά ο έρωτας, να συνεχίζει το κορμί να δίνεται, η καρδιά να σκιρτάει γι'άλλους...κι όμως η βαθιά, αγνή αγάπη να είναι εκεί και να τον συντροφεύει, ειδικά στις δύσκολες στιγμές.τι κατάλαβα; κατάλαβα πως δεν με νοιάζει αν εσύ μ'αγαπάς ή αν μ'αγαπούσες στ'αλήθεια για όσο καιρό βαδίζαμε μαζί και μοιραζόμασταν πράγματα. πραγματικά, με νοιάζει που σε αγάπησα και σ' αγαπώ εγώ. γιατί η αγάπη δεν είναι εγωισμός, δεν είναι "πρέπει", δεν γιατρεύεται γιατί δεν είναι "αρρώστια"...η αγάπη υπάρχει, σε συντροφεύει και σε γεμίζει. τόσο απλά.ανάθεμα κι αν κατάλαβες κάτι απ' ότι είπα.και σκέφτομαι τώρα, να σου το στείλω όλο αυτό;δεν με νοιάζει να πάρω καμιά απάντηση- γιατί όπως και το σ'αγαπώ- δεν είναι ερώτηση.