5.7.2013 | 04:45
Ήπιαμε καφέ την άλλη μέρα....
Του είπα να μου δώσει μια δεύτερη ευκαιρία. Δε δέχτηκε και έκλεισε την πόρτα φουρκισμένος. Ήμουνα σε έξαλλη κατάσταση το παραδέχομαι. Εκτός εαυτού, εκτός ελέγχου. Μια ζήλεια μας είχε τσακίσει. Μπορεί να ήμουν υπερβολική και να τον έπρηξα (ίσως). Παρόλα αυτά έκανα την κουταμάρα μου,γιατί ήθελα να τον εκδικηθώ, καθώς νόμιζα πως έφυγε για να πάει στην άλλη.Έτσι πήγα νύχτα στο σπίτι του κολλητού, 2 η ώρα το πρωί.Ήξερα πως η γυναίκα του και το παιδί του θα έλειπαν για ΣΚ στο σπίτι των πεθερικών του. Φορούσα μια καπαρτίνα και από μέσα τίποτα.Ήξερα πως ο Πάνος-έτσι τον λένε- με καλοκοιτούσε,χωρίς φυσικά να κάνει κίνηση. Παντρεμένος αυτός και εγώ η σύντροφος του κολλητού του. Όταν με είδε στην αρχή παραξενεύτηκε και μετά έβαλε τα γέλια ''Καλοκαιριάτικα με καπαρτίνα Ριτάκι;Πέρνα,τσακώθηκες με τον άλλο και πήρες τους δρόμους;'' Στην αρχή ήταν φιλικός, μετά ά΄ρχισε σιγά σιγά να μπαίνει στο νόημα. Να βάλω ποτάκι, μου λέει. Ναι κι εγώ θα βγάλω την καπαρτίνα, απαντάω. Το ποτάκι δεν το ήπιαμε ποτέ. Ήπιαμε καφέ την άλλη μέρα.