10.7.2013 | 00:51
gone
Φεύγεις!Παρασκευή πρωί.Ήδη σκέφτομαι εκείνους τους στίχους:''θα σε προλάβω στο λιμάνι ξημερώματα''. Πόσο θέλω να έρθω να σου φωνάξω ότι τόσους μήνες είμαι ερωτευμένη μαζί σου. Ότι όταν με ακουμπάς το κορμί μου καίγεται. Δεν θέλω να σε σταματήσω μοναχά να σου φωνάξω 3 λέξεις:''Θα μου λείψεις'', να με πάρεις αγκαλία και να σου δείξω πόσο θα μου λείψουν τα πάντα ,η διαδρομή, να έρχομαι και να σε ξυπνάω, να με ρώτας για την καθημερινότητα μου αλλά να ξέρω ότι το μόνο που σκέφτεσαι είναι την στιγμή που θα με κρατάς χωρίς να μπορώ να πω τίποτα. Μισώ τους αποχωρισμούς, κάθε φορά που με αφήνεις νιώθω μισή τώρα σε άφησα εγώ να φύγεις. Το σιχαίνομαι αυτό. Στάσου λίγο και δες πως μπορεί να φαίνομαι αδιάφορη όμως μέσα μου πεθαίνω κάθε φορά που σε αποχαιρετώ. Ήξερα από την αρχή ότι δεν έπρεπε να νιώσω έτσι για σένα, τώρα όμως δεν μετανιώνω για τίποτα.