ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηταν ένας μεγάλος έρωτας. Ακριβώς πριν 10 χρόνια τον συνάντησα, μέσα από έναν ψηφιακό κόσμο. Εγώ μια εντελώς αθώα ύπαρξη, έδωσα όλο το εγώ μου. Εκείνος μπερδεμένος, δεν ήταν σίγουρος καταλαβαίνω τώρα.Απρίλιος, η 4η μέρα του 2003. Ίσως αν ήταν την πρώτη μέρα του Απρίλη με έκανε να το καταλάβω νωρίτερα, αλλά εγώ εκεί επέμενα. Έζησα πολλά σενάρια ουτοπιστικά θα έλεγα. Εννοείτε πως εγώ το επέλεξα.Σήμερα 20/7 του 2013, συνηδειτοποιώ πως έπρεπε να κρατήσω και εγώ για τον εαυτό μου κάτι. Τώρα είναι αργά. Βλέπεις ο άνθρωπος δεν αλλάζει, μια φορά αν τον πιάσεις να λέει ψέμματα να είσαι σίγουρος θα λέει μια ζωή, όχι μόνο σε εσένα αλλά κυρίως στον εαυτό του. Και τώρα τι?... περιμένεις να σε καταλάβει? Δεν υπάρχει περίπτωση.Χώνεψέ το, το ίδιο τροπάρι θα συνεχιστεί. Σκέφτηκα λοιπόν να συζητήσω για κάτι απο την παλιά του ζωή, ένα σύντομο συμβάν όπως εκείνος μου είχε περιγράψει, όμως ο χρόνος εμφανίζει πολλές αλήθειες που εκείνος δυσκολεύεται να βρει κάτι να πει. Και βγαίνεις ο τρελός της υπόθεσης. Επειδή το θυμήθηκες μετά απο 10 χρόνια και επειδή μόνο εσύ θα σκεφτόσουν τόσο πονηρά και πολλά άλλα επειδή. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να συλλογιστεί πως κάτι που κρατά κρυφό κάποια στιγμή θα βγεί στην επιφάνεια έτοιμο για συζήτηση. Και πόσο μησεί τις συζητήσεις τέτοιου έιδους δεν περιγράφεται.Ήταν για ένα φιλικό του πρόσωπο όπως λεει, το οποίο ακόμα θεωρεί φιλικό πρόσωπο, αν δεν ήμουν εγώ. Εγώ, "Το εμπόδιο της ζωής του" προσθέτω. Εύχομαι να μην είχα νιώσει ποτέ έτσι, αλλά να στο λέει έμμεσα και να θέλεις να πιστέψεις πως δεν το εννοεί το ίδιο. Όσον αφορά το πρόσωπο εκείνο το φιλικό, κάποια στιγμή πριν συναντήσει εμένα στη ζωή του προχώρησε η κατάσταση. Ένα συμβάν που κατάλαβαν και οι 2 πως δεν έπρεπε να γίνει. Ήταν ένα λάθος όταν έγινε αυτό, πρόσθεσε δεν την έβλεπα ερωτικά. Και τότε μου ήρθε στο μυαλλό μια εικόνα απο τα παλιά, εμένα να με πιάνω να βλέπω κάποια μυνήματα που είχε φιλαγμένα στον υπολογιστή με το φιλικό αυτό πρόσωπο, "ποσο θα ήθελα να ήμουν δίπλα σου ξαπλωμένος μαζί σου." η εικόνα του περνώντας με το τρόλλευ έξω απο το πολυτεχνείο μαζί του και να μου δείχνει ένα σημείο λέγωντάς μου "εδώ είχα πρωτοφιληθεί με το πρόσωπο αυτό" και σήμερα, "είσαι τρελλή, κάποιος άλλος θα σου τα έλεγε αυτά και με μπερδεύεις."Εδώ τελείωσαν όλα. Και η τέχνη του ψέμματος είναι ένα τέτοιο μέλλον, καταστροφικό.Μην σας τύχει.Χ.