ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

από ένα σημείο και έπειτα, έπρεπε να σταματήσουμε κάθε επικοινωνία, γιατι ο κύκλος μας τελείωσε. έπρεπε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε αφού δε γινόταν να είμαστε πλεον μαζί. ήσουν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου και ο,τι και να έγινε μεταξύ μας, θα είσαι πάντα μέσα μου, χωρίς όμως να θέλω να ξαναείμαστε μαζί. έχουμε να μιλήσουμε αρκετό καιρό και θα ήθελα πολύ να μάθω νέα σου, να ξέρω αν είσαι καλά και πώς περνάς. δε θέλω όμως να σου στείλω μήνυμα, ούτε να σε πάρω τηλέφωνο. θα ήθελα με κάποιο μαγικό τρόπο, να συναντιόμασταν κάπου τυχαία, να κοιταχτούμε, να εκπλαγούμε, να σε αγκαλιάσω, να σε ρωτήσω τι κάνεις και μέχρι εκεί. είμαι πολύ τυχερή που σε γνώρισα και χαίρομαι που πέτυχα αυτό που ήθελα, γιατί όταν σε σκέφτομαι χαμογελάω. δεν έχω πίκρα ή θυμό και δε σε βάζω στο ίδιο τσουβάλι με τους άλλους. εσύ ήσουν ξεχωριστός. εσύ άγγιξες την ψυχή μου, με όμορφο, γλυκό και στο τέλος επίπονο τρόπο. επίπονο γιατί δεν χωρούσε το μυαλό μου ότι δε θα σε ξαναέβλεπα, δε θα σε ξαναάγγιζα ,ότι δε θα ξαναλέγαμε ''καλημέρα''. έκλαιγα και ένιωθα έναν απίστευτο πόνο στο στήθος και έλεγα ότι τα δάκρυα μου τα αξίζεις. γιατί ήσουν εσύ...βίωσα το χωρισμό μας, όπως άρμοζε και ο πόνος πέρασε, όπως περνάνε όλα, και έδωσε τη θέση του σε μια γλυκιά και όμορφη ανάμνηση.δεν αναζητώ το παραμικρό από σένα, απλώς με έπιασε μια νοσταλγία. να είσαι πάντα χαρούμενος, τρελός και να ζεις το κάθε λεπτό, όπως έκανες τότε. Υ.Γ προς όλους εσάς: να τιμάτε το τέλος, ειδικά αν αυτός ο άνθρωπος το αξίζει. τα έντονα συναισθήματα και τους όμορφους ανθρώπους, δε τους θάβουμε :-)