ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε μέρα με φέρνει στα όρια μου..Θα μου πεις είναι η εφηβεία και έχεις εξάρσεις συμπεριφοράς..όχι..συμβαίνει από όταν ήμουν μικρή. Ήταν, και είναι, απών από τη ζωή μου. Που και που θυμάται να επεμβαίνει για να υπερηφανευτεί για την κόρη του που προοδεύει(εμένα)..και να βρίζει την μεγαλύτερη κόρη του(που είναι ηλίθια και αυτή, αφού καταστρέφει τη ζωή της)ή για να υποδείξει στον αδελφό μου τη διατροφή του (λες και αυτός είναι καλύτερος!). Και μετά το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να λέει για πράγματα που έκανε 1-2 φορές και να τα διαστρεβλώνει...Είναι ηλίθιος και μαλάκας..οι απόψεις του είναι παλαιολιθικές και απαράδεκτες...Τόσα χρόνια δεν μίλαγα γιατί ότι και να έλεγα θα κατηγορούσε την μάνα μου για χειραγώγηση. Αλλά αυτό ήταν..πριν 3 μέρες του τα είπα μαζεμένα..βασικά όχι όλα αλλά αρκετά (και για να πω την αλήθεια τα έφτιαξα να ακούγονται πιο ήπια..μην τυχόν και πάθει τίποτα και το έχω βάρος μετά). Αυτά που έλεγε ήταν ανώριμα και απαράδεκτα..Είναι 45 χρονών και εγώ 17.. και όμως δεν θα έλεγα ποτέ τέτοιες σαχλαμάρες.. Στο τέλος αφού είπε όλες τις μπούρδες που θα μπορούσες να φανταστείς..μου είπε "βγάλε συμπέρασμα". Εγώ δεν άντεχα άλλο και του είπα (δακρυσμένη και θυμωμένη, αλλά εννοώντας κάθε λέξη) "Κάθε μέρα με φέρνεται στα όρια μου..κάθε μέρα με χάνεται.." και κλείστηκα στο δωμάτιο μου..Δεν έχω μετανιώσει ούτε μία λέξη..όσα είπα τα έβαλα στον πληθυντικό αλλά στην πραγματικότητα εκείνος με έχει χάσει εδώ και καιρό..Του έχω δώσει ευκαιρίες αλλά τις πέταξε..Είμαι 17 ετών..δεν ξέρω αν είμαι ώριμη, αλλά όσες αποφάσεις πήρα για τη ζωή μου μέχρι τώρα ήταν σωστές..Δεν πιστεύω ότι επειδή είναι οικογένειά σου ή συγγενής σου κάποιος πρέπει να τον αγαπάς..έχω περάσει πολλά τα τελευταία 2 χρόνια και ξέρω πως δεν έχουν τελειώσει ακόμα τα κύματα.Υ.Γ. Η μητέρα μου, σε όλα αυτά, έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, γιατί ενώ δεν είναι ευτυχισμένη (21 χρόνια γάμου) και έχει πει πολλές φορές ότι θέλει διαζύγιο δεν έχει κάνει τίποτα..φοβάται προφανώς να πάρει καθοριστικές αποφάσεις! (και της το έχω πει)