24.7.2013 | 00:33
Κοινότυπο; Ναι. Ντρεπομαι
Και που λες, μ' αρέσει μια κοπέλα. Μ' αρέσει πολύ! Είναι τέλεια, ή τουλαχιστον στο μυαλό μου. Ειναι πραγματικά όμορφη, σε σημείο να περπαταμε μαζί και να την κοιταζει όλος ο κόσμος. Είναι πανέμορφη.Αυτό όμως που με κανει να θελω πραγματικα να ειμαι μαζί της, είναι το γεγονός οτι μπορω να ειμαι ο εαυτος μου μαζι της. Οτι μαζί περνάμε τρομερα καλα. Κανουμε πλακες, δεν παρεξηγουμε. Τιποτα. Νομίζω πρόκειται για αγαπη τουλαχιστον, αν όχι ερωτας.Το θέμα μου είναι, πώς της το λέω. Είμαι που είμαι χεστης με τις κοπελες γενικα -φοβουμενος την απορριψη παντα- μ' αυτη το νιωθω 2 φορες μεγαλυτερο και δυσκολοτερο..Το κακό είναι οτι πάμε στο ίδιο φροντιστήριο, και είναι και στην ιδια ταξη. Χρονιά πανελληνίων βλέπετε.. Σε περίπτωση απόρριψης πώς θα την παλεψω;Τελος, τα σημάδια που εκείνη έχει δείξει είναι αμφιλεγόμενα. Ή τουλαχιστον στα μάτια μου. Μπορεί να τα μεγαλοποιω..Συμβουλες, ευπροσδεκτες. Τουλαχιστον τα 'πα και ξαλαφρωσα.