ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 38 ετών, έχω σχέση 8 χρόνια με έναν άνδρα 50 ετών, η σχέση μας από την αρχή ξεκίνησε πολύ όμορφα μέχρι που δεθήκαμε πολύ, κάναμε όνειρα, περνούσαμε υπέροχα και ετοιμαζόμασταν να συγκατοικήσουμε. Τα δύσκολα άρχισαν πριν 4 χρόνια όταν έχασε την δουλειά του λόγω διάλυσης της εταιρείας που δούλευε σε μια πολλή καλή θέση και αναγκάστηκε να γυρίσει στο πατρικό του. Από τότε όλες οι προσπάθειες που έκανε για να βρει κάτι οπουδήποτε έπεσαν στο κενό διότι ή θα του έλεγαν ότι είναι overqualified (διαθέτει 2 πτυχία και 3 μεταπτυχιακά) ή επέλεγαν νεότερους στις περισσότερες περιπτώσεις. Η συμπεριφορά του απέναντι μου ήταν και είναι άψογη όμως εννοείται πως η ψυχική του κατάσταση από τότε είναι απερίγραπτη τόσο που απειλήθηκε και η υγεία του λόγω άγχους, το πόσο τρόμαξα δεν περιγράφεται. Οι γιατροί έδωσαν ρητή εντολή: Οχι στενοχώριες! Εκείνος όλο μου λέει αν δεν είχα κι εσένα θα είχα σαλτάρει εντελώς,εγώ όμως έχω εξαντλήσει τις αντοχές μου, πληρώνω τα τελευταία 4 χρόνια τα πάντα μ' ένα μισθό 600 ευρώ, τις εξόδους μας, την οποιαδήποτε δραστηριότητα μας, τις διακοπές μας, τις υποχρεώσεις μου γιατί μένω με τους δικούς μου και αισθάνομαι να πνίγομαι. Κοιμάμαι και ξυπνάω με το άγχος. Εφέτος μου είπε αν θέλω να πάω λίγες μέρες διακοπές χωρίς εκείνον να ξεκουραστώ να το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη. Με τρομάζει το γεγονός ότι σταμάτησα να ονειρεύομαι και να ελπίζω σε κάτι καλό..