ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει το Μ, από τη ζωή μου.. το Μ. της μαμάς μου, της Μεγάλης Μου ζωής, το δικού Μ αγαπημένου μπλιτζιν. Μου λείπει το Μ από το ονομά μου όπως ακουγόταν στα δικά σου λόγια, μου λείπει το Μ από την οικογενειά Μου, μου λείπουν τα δικά σας Μ, που συμπλήρωναν την απόλυτη τριάδα στη ζωή Μ. και πράγματι μου λείπει το Μ στο "ζωή". Η τελευταία φορά που είδα κάπου ένα Μ. ήταν το πρωί, ο ύπνος Μου είχε χαθεί, και απλά κοίταξα το χέρι Μου, αυτό ήταν σίγουρα δικό Μου, και είχε καταφέρει να φυλακίσει όσα Μ. λείπουν από τη ζωή Μου, σε ένα μεγάλο υπαρκτό-σχεδιασμένο γράμμα χωρίς αξία για τους άλλους, αλλά με κρυμμένη την ουσία σε Μένα. Μου λείπει λοιπόν αυτό το Μ, που μου έλεγε καλημέρα, που μου έδειχνε το δρόμο, που ήταν εκεί και ολοκλήρωνε το δικό Μου. Ακόμα και το Μ. του μαλάκα είναι απών από τη ζωή μου..μάλλον χάνοντας αυτό το γράμμα από την αλφάβητο της ζωής μου, έγινε καλύτερος άνθρωπος, έπαψα να βρίζω, και ξέχασα ακόμα και το "Μη Μιλάς".. όλα πια συψηφίζονται με Μ που εγώ αποφάσισα να υπάρχει πάντα πάνω μου, σαν μια σιγουριά πως όσο φεύγουν οι φωνές του, αυτό θα κρατιέται σφιχτά στο κορμί μου..Αν γυρίσει όπως το Μ, σίγουρα θα είναι Μεγάλη Μαλακία.. τόσο κλάψα για το τίποτα? Μακάρι..