ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου άρεσες από τη πρώτη στιγμή, ήταν αναπάντεχο, δε μου είχε ξανασυμβεί έτσι, τόσο άμεσα, με την πρώτη ματιά, ήταν πολύ έντονο.Άφησα να περάσει λίγος καιρός, ξαναβρεθήκαμε, σε παίδεψα λίγο, κατά λάθος, με το σημείο συνάντησης, εκνευρίστηκες αλλά δε μου το έδειξες. Ήσουν απίστευτη, κάναμε έρωτα, μιλήσαμε, με ξάφνιασες πολλές φορές, σε κοίταζα έντονα στα μάτια, με ρώτησες γιατί, ήθελα να σε διαβάσω, δε τα κατάφερα. Ένοιωσα το τσίμπημα, δεν ήθελα να το παραδεχθώ, δεν ήθελα, δεν έπρεπε, δε θα μπορούσε ποτέ, συνέβη όμως.Συναντηθήκαμε ξανά κάποιες φορές μέχρι εκείνο το βράδυ, όχι όσο συχνά ήθελα, ήθελα αλλά φοβόμουν αυτό που δεν ήθελα να παραδεχθώ, κάποιες φορές δε μπορούσες και εσύ. Ένοιωσα τόσα πράγματα, θυμήθηκα πως είναι, ουτοπία, ανέφικτο, επώδυνο να ήθελα κάτι παραπάνω, η μόνη παρηγοριά, ότι θα μπορούσα να σε βλέπω κατά διαστήματα. Πάντα απροσπέλαστη, ο αυτοέλεγχος σου φοβερός, λίγες φορές δόθηκες και άφησες ψήγματα δικά σου σε εμένα, κάποιες φορές μίλαγες και μετά χανόσουν, το μυαλό σου πέταγε αλλού.Ήθελα εκείνο το βράδυ να είναι ξεχωριστό, η αφορμή ήμουν εγώ, αλλά ήθελα να ευχαριστήσω εσένα, ο τρόπος μου να σου πω ευχαριστώ που υπάρχεις, που η τύχη έφερε να συναντηθούμε, που με συγκλόνιζες με τρόπο που δε θα μπορούσα ποτέ να στο ομολογήσω, που σε ήθελα και ας ήταν λάθος και ας μη γινόταν.Οι ώρες πέρασαν σαν λεπτά και το βράδυ σα στιγμή. Όσο σκέφτομαι για το λόγο που παραλίγο δε θα βρισκόμασταν ακόμα σχηματίζεται εσωτερικά ένα τεράστιο χαμόγελο και απελπίζομαι με την ιδέα ότι δε θα είχε συμβεί. Δε με ένοιαζε αν θα κάναμε έρωτα, ήθελα να είμαι μαζί σου και ήταν αδύνατο να μην κάνουμε. Δε κοιμηθήκαμε μέχρι το πρωί, πειράγματα, γέλιο, μιλήσαμε πολύ, κάποια ήταν στενάχωρα, αλλά δεν ήθελα να σε ζορίσω, ήθελα να σε ρωτήσω πολλά αλλά το άφησα σε εσένα, μέχρι εκεί που αισθανόσουν άνετα. Το μετάνιωσα και τώρα ακόμα περισσότερο. Είχες λόγους, μου είπες, που έπρεπε να φυλάξεις πράγματα, που είχες μυστικά. Θυμάσαι, σου είπα, πως όσο γοητευτικό και αν δείχνει, συνήθως δεν υπάρχει τίποτα όμορφο πίσω από όσα κρύβονται. Ήσουν μαγική, πανέμορφη, ερωτική, μελαγχολική, αυθόρμητη, απρόβλεπτη, σκληρή κάποιες στιγμές.Εκείνο το βράδυ ήταν δικό μας και εκείνο το βράδυ σου ανήκα πλήρως, όποιο και αν ήταν το τίμημα, η εικόνα σου, οι κινήσεις σου, οι εκφράσεις σου, το άγγιγμα σου, η κάθε στιγμή ζουν μέσα μου και με καίνε, ότι έμεινε και ο φόβος που με γονατίζει ότι με τον καιρό θα ξεχάσω το πρόσωπό σου.Παραδοθήκαμε στις 6.00 το πρωί, κοιμήθηκα λίγο, ξύπνησα γρήγορα και έμεινα ασάλευτος να σε έχω αγκαλιά, εκείνη την ώρα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο, τα πάντα είχαν χαθεί, υπήρχες μόνο εσύ, η μυρουδιά σου, η απαλή, βελούδινη επιδερμίδα σου βυθισμένη στα χέρια μου, τα σώματά μας γυμνά, να καίνε, σφιχταγκαλιασμένα. Ξύπνησες και κάναμε έρωτα, πόσο σε ήθελα, πως μπορείς να περιγράψεις πως νοιώθεις, πόσο διαλύεσαι, χάνεσαι και γίνεσαι ένα με το απόλυτο;Με φρόντισες, φάγαμε πρωινό στο μπαλκόνι με θέα στη θάλασσα και τον ήλιο να μας καίει και μετά άρχισε η επιστροφή στη πραγματικότητα, πάντα σκληρή, πάντα επώδυνη χωρίς να μπορείς να ξεφύγεις ούτε από τα μικρά γιατί «δεν είναι σωστό».Ποτέ δε τα πήγαινα καλά με τους αποχαιρετισμούς, πολύ περισσότερο εσένα δεν ήθελα να σε αποχαιρετήσω, μέσα μου με έτρωγε ότι κάθε φορά μπορεί να ήταν η τελευταία, δεν ήθελα να το σκέφτομαι όμως, ήθελα να ελπίζω ότι θα σε έβλεπα ξανά.Έφυγα και εγώ, έπρεπε να λείψω για λίγο, η αλήθεια είναι ότι η ανάμνησή σου έκανε υποφερτό το μεσοδιάστημα μέχρι να επιστρέψω. Μόλις γύρισα προσπάθησα να σε βρω αλλά είχες φύγει. Πάγωσα. Ήσουν προβληματισμένη, μου είχες δείξει ότι ψαχνόσουν για αλλαγή, προς το μπρος, προς τα πίσω δεν μπόρεσα να καταλάβω. Χάρηκα με τη πιθανότητα να έκανες νέα αρχή. Είχες εγκαταλείψει πράγματα που δεν έπρεπε, ήθελα χρόνο μαζί σου να μου κάνεις το πορτραίτο, να με δω μέσα από τα δικά σου μάτια. Λάθος επιλογές, λάθος θέλω, αναπάντεχα αδιέξοδα, ποιος ξέρει;Αισθάνομαι να πνίγομαι, είχα να δακρύσω χρόνια και τα δάκρυα έρχονται συνέχεια, κάθε φορά που έρχεται η εικόνα σου στο μυαλό μου, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, δε το ελέγχω, έφυγες χωρίς μία τελευταία κουβέντα, ίσως να μην έχω δικαίωμα να την περιμένω, όσο και αν μισώ τους αποχαιρετισμούς, ήθελα να σε κοιτάξω στα μάτια μια τελευταία φορά, να ακούσω τη φωνή σου μια τελευταία φορά και να σου πω αντίο, ήσουν ο άγγελος μου τελικά, έκανα λάθος που είχα αμφιβολίες.Ίσως μετουσίωσες ότι αγαπώ πέρα από όρια, φραγμούς, ήσουν εσύ η ιδανική, η τέλεια, η ευάλωτη, η δυνατή μα λαβωμένη, η σκληρή, η απόμακρη μα αληθινή, ουράνια, επίγεια, ερωτική και απίστευτα όμορφη. Έχω το άρωμά σου και το λαστιχάκι των μαλλιών σου να με συντροφεύει, μου λείπεις, πολύ, αναπάντεχα πολύ, δεν θα σε αναζητήσω, δεν έχω το δικαίωμα, να είσαι καλά όπου και αν είσαι ότι και αν κάνεις.Για τη Β;http://www.youtube.com/watch?v=7D68TU67d6M