ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η απόσταση ήταν προσωρινή, θα ήμασταν μακριά για περίπου 2 μήνες, λόγω δουλειάς. Ήμασταν όμως ήδη 6 μήνες μαζί, περνούσαμε υπέροχα, και είπαμε πως θα το παλέψουμε. Τι είναι δύο μήνες? έχουμε τηλέφωνα, μηνύματα, skype.. πέρασε ήδη το περισσότερο, όλον αυτό τον καιρό μιλούσαμε καθημερινά και αυτό που υπήρχε μεταξύ μας δεν έσβηνε, αν και μου έλειπες απίστευτα...αλλά σε 3 βδομάδες θα είμαστε πάλι μαζί, υπομονή μόνο! Και ξαφνικά, δε θέλεις άλλο. Προχτές, αποφάσισες πως έφτασες στα όρια σου, πως δε μπορείς άλλο την απόσταση, είσαι χάλια ψυχολογικά και πως προτιμάς να χωρίσουμε τώρα, παρά να χαλάσεις αυτό που έχουμε, που ήταν πολύ όμορφο όπως λες. Δεν είχεσ δείξει τίποτα τέτοιο ως τώρα, ήσουν μια χαρά εκτός από την προηγούμενη μέρα που ξαφνικά ήσουν απότομος στο τηλ αλλά μου είπες πως δεν είχες τίποτα. Και το επόμενο πρωί, τελικά είχες κάτι, ήταν που ήθελες να χωρίσουμε. Μπαμ μπαμ, σε ένα τηλεφώνημα ούτε 5 λεπτών.Και εγώ σου είπα πως δε συμφωνώ, αλλά αν είναι να είσαι χάλια, δε μπορώ να σε πιέσω για να είμαστε μαζί, και εξάλλου το είχες ήδη αποφασίσει. Έκλεισα το τηλέφωνο χωρίς ούτε μια προσπάθεια να σε παρακαλέσω να το ξανασκεφτείς. Όχι από εγωισμό, δεν είχα ποτέ τέτοια θέματα, αλλά σε άκουσα πολύ αποφασισμένο και δεν είχε νόημα να σε κάνω να με λυπηθείς για να είσαι μαζί μου. Κι όσο περνούσε η ώρα και το σκεφτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα ότι κάτι άλλο παίχτηκε. Αποκλείεται εκεί που ήσουν μια χαρά, ξαφνικά να μην αντέχεις άλλο. Αποκλείεται να "μη θέλεις να χαλάσεις μια όμορφη σχέση και προτιμάς να την αφήσεις όσο είναι νωρίς". Γιατί, για να μείνεις μόνος σου αυτές τις τρεις βδομάδες? Οι άντρες δεν έχουν τέτοια ξεσπάσματα. Αφήνουν μια σχέση που περνάνε ωραία, μόνο αν έχουν βρει κάτι που τους ενδιαφέρει περισσότερο. Και από εκείνη τη μέρα δε μπορώ να φάω, να κοιμηθώ, έχω δύσπνοιες και κάνω υπεράνθρωπη προσπάθεια να μην καταρρεύσω μπροστά στους δικούς μου, που έχουν χίλια δικά τους προβλήματα. Δεν πίστευα πως μπορούσε ποτέ ένας χωρισμός να με επηρεάσει τόσο πολύ. Δυσκολεύομαι να χαμογελάσω στους γνωστούς μου όταν λέω καλημέρα και στο γραφείο λειτουργώ με ρυθμούς καθυστερημένου. Δεν το πιστεύω πως αφέθηκα τοσο και έγινα τόσο χάλια. Κι όμως, ήσουν η πρώτη σχέση από την οποία δεν είχα κανένα παράπονο. Μου είχες φερθεί με τον καλύτερο τρόπο και μου έδειχνες τόσο πολύ πόσο με ήθελες, κι έτσι αφέθηκα κι εγώ και σ ερωτεύτηκα πολύ άσχημα. Σκατά να φάω. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα μου πάρει να αναπνεύσω φυσιολογικά. Η μεγαλύτερη πρόκληση που θα πετύχω όμως είναι να μη σε πάρω κανένα τηλέφωνο. Να μη σου στείλω μήνυμα μεθυσμένη και να μη ρωτήσω τους φίλους μας τι κάνεις. Κι όταν γυρίσω και σε ξαναδώ, είθε τότε το Μεγάλο Πνεύμα να με φωτίσει τι στον πουτσο θα κανω.