ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω εναν κοντινό συγγενή,λίγο παραπάνω απο τα 50,με 2 παιδιά ενα αγόρι και ενα κορίτσι στις ηλικίες 22-23..Απο μικρή που ήταν η κόρη ήταν ΤΡΕΛΗ αδυναμία του,σχεδόν όλα τα χατήρια της τα έκανε!Για τον γιο ούτε λόγος,απλώς υπήρχε!Για δικούς τους λόγους,χώρισε με την γυναίκα του και γύρισε στην γεννέτηρά της που είναι σε γειτονικό νομό και μαζί πήγε και η κόρη.....Το τι βρίσιμο της είχε ρίξει της κόρης,δεν λέγεται....Τέτοια λόγια δεν τα λέει κάποιος στο παιδί του(οχι κατάρες και τέτοια),αλλά γερό βρίσιμο...Ο γιός έμεινε μαζί του και συνέχως τον παίνευε..''Και τι καλά που είμαι με τον γιό μου,και αυτός μοιάζει απο το δικό μου σόι και δεν είναι σαν την μάνα του κλπ κλπ κλπ''...Έλα όμως που η κόρη μετά απο σχεδόν 3 χρόνια(τόσο κράτησε και το παίνεμα του γιου) θέλησε να επιστρέψει στον πατέρα της και αυτός ξέχασε το βρίσιμο και ολα οσα έλεγε και της άνοιξε τις αγκάλες(πολύ καλά έκανε,κόρη του είναι εξάλλου)και άρχισε μετά απο λίγο να βρίζει τον γιο!!!Χαλάει του κόσμου τα λεφτά για την κόρη του και οταν ο γιός ζητήσει για να βγει εξω αφού είναι άνεργος,αρχίζει να λέει οτι θα του φάει ολα τα λεφτά!!!Αυτό που με προβληματίζει είναι πως μερικοί άνθρωποι λέγοντε ''πατέρας'' αλλά είναι πατεράδες μόνο στα παιδιά που έχουν ανάγκη και όταν κάποιο δεν το έχουν ανάγκη,τότε το βρίζουν......Κάτι ήξερε η γυναίκα του που έφυγε απο αυτόν!!