ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά πολύ μου αρέσει το site μπαίνεις γράφεις ό, τι θες συζητάς κλπ... αλλά έχω μια απορία. Είναι νεανικό και το μόνο που διαβάζω ως επί το πλείστον είναι πόνος- θλίψη - στεναχώρια- μηχανηματάκια του τύπου " δεν είμαι καλά" και παίρνουν και 40+ ταυτίζομαι... Τι συμβαίνει?? Έχει κάτι η γενιά σας? Είναι καταθλιπτική? Ή μήπως είναι όλα μαύρα επειδή απέτυχε μια ερωτική σχέση... Δε ξέρω ρε παιδιά τα βρίσκω λίγο υπερβολικά όλα αυτά δε γουστάρω να βλέπω 17 χρονα να λένε δεν είμαι καλά θέλω να γελάνε! Μου θυμίζουν εμένα που για χρόνια ήμουν μες το άγχος και την απογοήτευση μέχρι που στα 21 μου έπαθα κατάθλιψη και ξεκίνησα φάρμακα θεραπείες κλπ. Πολύ άσχημη εμπειρία. Παιδιά, δε θέλω να αφήσετε τους εαυτούς σας να ζουν μέσα στη θλίψη το ξέρω οτι μπορεί να έχετε χίλιους λόγους να το κάνετε αλλά επειδή το έζησα και μάλιστα σε νεαρή ηλικία τον άφησα πολύ τον εαυτό μου μέχρι που ήμουν ένα βήμα πριν απ το θάνατο. Και δεν είναι και πολύ δύσκολο να το πάθεις σε τέτοιες εποχές συν πολλά δικά σου βιώματα. Λοιπόν για να μη μακρηγορώ... Με όλη μου την αγάπη σε σένα που το διαβάζεις θα το πω όπως το πα στον εαυτό μου τότε " Σήκω ζήσε ή Ψόφα! Είστε νιάτα! Μη πάτε 60 χρονών και κοιτάτε πίσω και δείτε μαι ζωή που δεν ήταν όπως τη θέλατε, που μπορούσατε να την αλλάξετε αλλά δε το κάνατε. Γιατί μπορείτε. Σας το λέω μπορείτε. Αλήθεια μπορείτε. Αρκεί να το πάρετε απόφαση και να προσπαθείτε με μικρά βηματάκια κάθε μέρα. Από τότε λέω στον εαυτό μου ότι έχουμε πολλά να κάνουμε. Και όταν γεράσω θα έχω να διηγούμαι μια ζωή γεμάτη ταξίδια και τρέλα -όσα και αν έζησα όσα και αν με πόνεσαν τα νίκησα.