ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Νομιζα οτι ειχα αρχισει να σε ξεπερναω. Ημουν σχεδον σιγουρη οτι δεν θα εμπαινα στον πειρασμο να σε παρω τηλ οταν γυρισω για να βρεθουμε. Οταν ελεγα μεσα στα νευρα στη φιλη μου οτι τελειωσα μαζι σου το εννοουσα. Και τωρα... γυρισα πισω. Στη γειτονια μου που -δυστυχως- ειναι και δικια σου. Απο την ωρα που μπηκα σπιτι δεν μπορω να σκεφτω κατι αλλο. Βγαινω στο μπαλκονι να δω αν ειναι ανοιχτο το παντζουρι σου ή κοιμασαι ακομα. Κανω σεναρια για το αν εχεις παει για μπανιο ή οχι αφου λειπει το αυτοκινητο. Πηγα για καφε και κοιτουσα δεξια αριστερα μηπως σε πετυχω τυχαια. Μεχρι και ετοιμο διαλογο ειχα στο μυαλο μου για το τι θα πουμε αν σε συναντησω. Ξερω οτι θεωρεις δεδομενο πως οταν γυρισω απο τις διακοπες μου θα σε παρω να βρεθουμε και να ειμαστε σαν να μην εγινε τιποτα ποτε. Ξερω οτι θεωρεις οτι ακομα λειπω. Δεν θελω να σε παρω τηλεφωνο. Ψεμματα, δεν ξερω τι θελω. Θελω μαλλον το πιο δυσκολο απο ολα... Να γυρισει ο χρονος πισω και να μην ειπωθουν οσα ειπωθηκαν...