ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επεστρεφεις απο τις διακοπες σου.Πηγες, πηρες τον αερα σου, ταχα μου ανανεωθηκες...Εφτασες σπιτι σου, ταχτοποιησες την αμμο που κουβαλησες μαζι σου.....κοιμησες το παιδι σου.Ειπες ''δοξα τον θεο''....τροπος του λεγειν, γιατι μαζι του καλα δε τα πας...Ξυπνησες, ντυθηκες, επεστρεψες στο γραφειο σου.Αρνηθηκες τοσες μερες να καψεις ματια και μυαλα...μονο θαλασσα να σε καιει...ηλιος και αλατι.Αλλα ανοιξες το link...εκεινο το δυσκολο.Γιατι καλες οι διακοπες του μικροκοσμου μας αλλα εκει εξω ο υπολοιπος μικροκοσμος μικραινει και σε ψυχες.Και πεφτεις πανω στη Συρια.Και στις εικονες παιδιων με το αψυχο κορμακι και το κενο βλεμμα.Και στον πονο, και στη δυστυχια, και στη θλιψη, και θελεις να φωναξεις αλλα δε το κανεις.Και σου κοβεται η ανασα...αληθεια σου κοβεται.Νομιζες πως ποτε δε θα το παθαινες αλλα μπορει, ναι μπορει να σου κοπει η ανασα απο το παραλογο, απο το τερμα που καποιοι σε χρεωνουν χωρις να σε ρωτησουν, απο τον θανατο που φοβουνται αλλα μοιραζουν στο απροσδοκητο σα καραμελες, απο τον θανατο που λες εσυ εδω, ''εμενα δε με αγγιζει''...Και δε θες να ξερεις πια...δε θες?Και δε θες να βλεπεις και να γνωριζεις πια...δε θες?Αντεχεις?Προσγειωνεσαι με τα μουτρα στην ασφαλτο και σκαει η φουσκα μιας βδομαδας?Ηταν εκει, μυριζε θανατο και συ εβλεπες το ηλιοβασιλεμα που αλλοι δε θα ξαναδουν, δε τους το επετρεψαν...Τι κανουμε?Σαν ανθρωποι τι κανουμε?Σαν οντα τι εξελιξη εχουμε?Ποσο κραταει αυτο που σκεφτεσαι εκεινη την ωρα ''να παω εκει να βοηθησω, να τα μαζεψω μια αγκαλια , να σωσω αυτα που δε σωζονται?''Γιατι ειναι μιλια μακρια αλλα ΟΛΑ σε αγγιζουν....Και δε το λενε μονο Συρια, αλλα να, σημερα αυτο ανοιξα.Ποσος πονος να μοιραστει ακομα? Ποσος θανατος?Ποση θλιψη?Πως ανεχομαστε σαν οντα να καταστρεφουμε το ειδος μας, το μελλον μας,ψυχες με μερες γραμμενες και μετρημενες στα δαχτυλα....απο οπου και αν ειναι?Και ποση φουσκα πια? Ποση αδιαφορια, ειτε μενεις εκει, ειτε εδω, ειτε στο Νταρφουρ, ειτε οπου να ναι...ΣΙΧΑΘΗΚΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΜΑΣ....ΚΑΙ ΑΠΛΑ ΔΕ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ, ΑΛΗΘΕΙΑ...ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ?