ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μετά απο χρόνια αυτοψυχανάλυσης,ανάλυσης σκέτο ,συζητήσεις με φίλους,παιδιά σκυλιά γατιά κατέληξα στο εξής συμπέρασμα!Νομίζω οι "εμμονικοί" έρωτες δεν είναι πραγματικά έρωτες..είναι εγωιστικές ιδέες που μας έχουν κολλήσει στο μυαλό μας.Ενα συναίσθημα όπως ο έρωτας δεν πρέπει να σου βγάζει οτι αρνητικό έχεις σαν χαρακτήρας όπως ζήλια,μίσος, ανυπομονησία δεν είναι λογικό .Οταν ομως μπαίνει στην μέση η αυτοεπιβεβαιωση και ο εγωισμός σε φάση "πώς γίνεται να μην με θέλει" τότε πιστεύω ο πραγματικός έρωτας πάει περίπατο και αν αυτού αντικαθίστατε απο μια εμμονή σε φάση "τον θέλω τωρα ο κόσμος να χαλάσει" και άλλα τέτοια όμορφα..Και πριν με αφορίσουν οι απανταχού ψυχολόγοι και οι πληγωμένες εμμονικές καρδιές θέλω να σας πω πως καμία επαφή δεν έχω με το επάγγελμα, απλα όντας κ εγω εμμονική με ενα συγκεκριμένο άτομο σε κάποια φάση της ζωής θέλοντας μόνο αυτον και κανέναν άλλο κατάλαβα πως μόνο φυσιολογικό δεν είναι και πως τελικα όσες φορές είχα ερωτευτεί πραγματικά στο παρελθόν πότε δεν είχα τόσο επίμονες ιδέες και κόλλημα με τον εκάστοτε έρωτα μου.Καπως ετσι κατέληξα στο συμπέρασμα πως τα αρρωστημένα κολλήματα που τρώμε κατα καιρούς δεν είναι έρωτες , παρά ο εαυτός μας που πεισμώνει γιατι ο άλλος δεν μας θέλει και εμείς κάνουμε οτι περνάει απο το χέρι μας για να καταφέρουμε να τον κατακτήσουμε σαν ένα άλλο τρόπαιο.. και όλες αυτές οι εμμονές η αυτοτιμωρία μας που δεν καταφέραμε να "νικήσουμε". Μάλλον για όλα φταίει που ποτέ στην ζωή μας καποιος δεν μας έμαθε πως και το να χάνεις δεν είναι κακό, είναι κ αυτό μέρος του παιχνιδιού.. Άλλωστε χωρίς ηττημένους δεν θα υπήρχαν ποτέ και νικητές.