ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θελω καπου να τα πω. Αλλα ειναι πολυ εγωιστικο να πρηζω τους φιλους μου συνεχεια με το ιδιο θεμα.Τρεις νυχτες τωρα εχω γραψει για εκεινον εδω. Ο,τι θελω να πω και δεν μπορω. Γιατι ειναι μακρυα, γιατι εχουμε μιλησει μια φορα, γιατι δεν ξερω καν αν υπαρχω στη σκεψη του (ενταξει, ξερω, οχι). Εγω καθομαι και ονειροπολω... Και μετα σκεφτομαι οτι δεν ειμαι αρκετα καλη γι' αυτον. Αλλα στα ονειρα πλαθεις εσυ μια πραγματικοτητα. Ενω στην αρχη ηξερα οτι ημουν ερωτευμενη με την ιδεα του, τωρα εχω ερωτευτει αυτον. Την εχω πατησει ασχημα, πως το λενε; Θελω απλα να του τα πω να ξαλαφρωσω. Κι επειδη θα αργησω να τον ξαναδω, ειμαι ετοιμη να στειλω σε μηνυμα στο facebook (που δεν εχω τολμησει να τον κανω φιλο) ολες τις εξομολογησεις μου, ετσι οπως ειναι. Απο την αλλη αυτο εχει συμβει κι αλλες φορες και τοτε μου εχει περασει. Μενει λοιπον να δουμε τι θα ξημερωσει. Και μεχρι τοτε; Θα καθομαι να βλεπω ο,τι βιντεο υπαρχει με εκεινον να τραγουδα, οποια φωτογραφια του κυκλοφορει; Εγω αυτη τη στιγμη νιωθω ενα πραγμα σαν να θελω να κλαψω... Μα να μην μπορω. Θελω να τα βγαλω ολα αυτα απο μεσα μου. Δεν αντεχω αλλο, με ακουει κανεις;;;