ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παρασκευή βράδυ, ήμουν έτοιμος να πάω gym να κάνω την προκαθορισμένη προπόνηση πλάτης-τρικεφάλων, είχα φτιάξει και φαγητό για να είμαι έτοιμος μόλις γυρίσω . Έφυγα απο το σπίτι μου σκεπτόμενος το προγραμμά μου ,ήμουν ευδιάθετος το τελευταίο μήνα είχα ανέβει πάρα πολύ και αυτό που με αποσχολούσε ήταν μόνο να βγεί σκληρή και καλή η προπόνηση. Φτάνω. Έκει έρχεται μια ακόμη ευχάριστη έκπληξη , η κοπέλα που μου άρεσε ήταν εκεί , την είχα ξαναδεί 2-3 φορές και ανταλλάσαμε κλεφτές ματιές όχι κάτι σοβαρό μάλλον αθώο ήταν όπως θα έπρεπε να ήταν. Πρώτη άσκηση ήταν σε μηχάνημα και για καλή μου τύχη ήταν ακριβώς δίπλα σε αυτό που έκανε αυτή. Μα κάτι δεν πήγαινε καλά αυτή την φορά ήταν κατσουφιασμένη και δεν ανταποκρινόταν στο φλέρτ. Γενικά είναι όμορφούλα έχει κάποια θετικά και κάποια αρνητικά χαρακτηριστικά και ειλικρινά αυτή τη φορά ήθελα να το συνεχίσω, σκόπευα να κάτσω στο τέλος για να βρώ μια ευκαιρία να την προσεγγίσω. Η άσκηση τελείωσε και πετάγομαι λίγο πιο κάτω να συνεχίσω με την επόμενη. Κάνω το πρώτο σέτ και ξεκουράζομαι , με την άκρη του ματιού μου εντοπίζω κάτι παράξενο η κοπέλα μιλούσε με κάποιον άλλον πράγμα περίεργο αφού είναι ιδιαίτερα κλειστή . Το προσωπό της έλαμπε μα ακόμα πίστευα πως δεν πρέπει να είναι κάτι ανησυχητικό φυσιολογικό είναι εξάλλου δύο άνθρωποι να μιλάνε. Η συζήτηση συνεχιζόταν στο ίδιο μοτίβο , αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι μάλλον είναι κάτι παραπάνω , τι να κάνω; να πάω να τον δείρω; μα πρακτικά το κορίτσι δεν είναι δικό μου , είχε και κάμποσο κόσμο τα περιθώρια στενά. Στο τέλος βγάζει το παιδί το κινητό του ,σημειώνει ένα τηλέφωνο και φεύγει. Η κοπέλα οδεύει προς την φίλη της με ένα σκαστό χαμόγελο στα χείλη. Όταν φτάνει ακούγονται γέλια και ψίθυροι. Ήμουν αποσβολωμένος. Μήπως είμαι αδερφή;; Μήπως δεν είμαι αρκετά άντρας;; Είχα σχεδόν βουρκώσει ,με τα βίας συγκρατούσα τα δακρυά μου. Καμία διάθεση για γυμναστική τελειώνω γρήγορα την πλάτη και περνάω στην επόμενη μυική ομάδα. Τι να κάνω; πώς μπορώ να το ανατρέψω ; να τις την πέσω και εγώ καπάκι; μα φάνηκε χαρούμενη ,φαινόταν να περιμένει πώς και πώς να την πάρει τηλέφωνο. Πώς σε ένα τέτοιο πλαίσιο είχα την οποιαδήποτε ελπίδα; Ήμουν ράκος , την αγριοκοίταξα , το κατάλαβε . Τα γελάκια και τα αστειάκια με την φίλη της σταμάτησαν . Αποτραβήχτηκε και συνέχισε την γυμναστική της. Το γνώριζε πολύ καλά ότι την ήθελα ,έκανε την επιλογή της. Δεν γνωρίζω τι θα κάνει στην συνέχεια φαντάζομαι ότι κατά 99% θα του απαντήσει και θα πάρουν το δρόμο τους. Γύρισα σπίτι στεναχωρήμενος για ακόμη μια φορά νικήθηκα κατά κράτος .