ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω το εξής πρόβλημα: όταν είμαι με τους γονείς μου ή/και την αδερφή μου κάπου δεν με αφήνουν ποτέ να μιλήσω. Και δεν είμαι και νήπιο, 23 είμαι. Ας πούμε ότι ξεκινάω να πω κάτι, αμέσως θα πεταχτούν να συμπληρώσουν τη φράση μου. Ένα πρόσφατο παράδειγμα, τις προάλλες ήμασταν στο σπίτι της θείας μου. Ο αρραβωνιαστικός της ξαδέρφης μου με ρώτησε κάτι για το πανεπιστήμιο που σπουδάζω. Ενώ είχα αρχίσει να απαντάω στην ερώτηση πετάχτηκε ο πατέρας μου για να πει εκείνος τι είχε γίνει. Και αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα, πάω να πω κάτι και ποτέ δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω την πρόταση μου. Έχω κουραστεί με αυτό και τους το έχω επισημάνει πολλές φορές αλλά τίποτα. Τι άλλο να κάνω; Εξαιτίας αυτής της κατάστασης όταν είμαστε κάπου όλοι μαζί (οικογενειακές συγκεντρώσεις δηλαδή) μιλάω από ελάχιστα έως καθόλου. Και μετά έχω να αντιμετωπίσω την γκρίνια τους ότι είμαι αντικοινωνική κτλ.Έχω αγανακτήσει, δεν αντέχω άλλο.