ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την στιγμή που ενηλικιώνεσαι, σου δίνεται ένα παιδί. Δεν μπορείς να το δώσεις αλλού, δεν μπορείς να αγνοήσεις τις ανάγκες του, δεν μπορείς να προσποιηθείς πως δεν υπάρχει. Είναι εκεί και θα είναι μέχρι το τέλος, θα πεθάνει μαζί σου και η μόνη υποχρέωση που έχεις σ'αυτή τη ζωή δεν είναι ούτε να γίνεις πλούσιος, ούτε γνωστός, ούτε σπουδαίος. Είναι να φροντίσεις το παιδί σου, να το προστατέψεις, να το κάνεις να νιώσει ασφαλές και να φροντίσεις τις πληγές του. Γιατί έχει κάμποσες πληγές, όλα τα παιδιά έχουν. Κάποιοι φοβούνται και σκοτώνουν αργά αργά αυτό το παιδί κάνοντας ότι δεν το βλέπουν όντας απορροφημένοι απ'το πως θα γίνουν πλούσιοι, γνωστοί, σπουδαίοι. Κάποιοι δεν τα πάνε και τόσο καλά στην αρχή αλλά προσπαθούν και σιγά σιγά βρίσκουν την άκρη. Κάποιοι άλλοι αγαπάνε πολύ το "παιδί" τους, είναι καλοί γονείς. Κάποιοι αργούν να ενηλικιωθούν και το παιδί μένει μόνο του, μπερδεμένο και περιμένει τον γονιό να έρθει όταν είναι έτοιμος να το πάρει απ'το χέρι. Κάποιων παιδιών ο γονιός δεν είναι ποτέ έτοιμος και το παιδί μένει παραμελημένο για πάντα. Καιρός να αναλογιστείς τι γονιός θα είσαι εσύ για το δικό σου "παιδί". Το παιδί περιμένει και πρέπει να ετοιμαστείς γρήγορα να το φροντίσεις, να το προστατέψεις, να το κάνεις να νιώσει ασφαλές και να φροντίσεις τις πληγές του. Γιατί έχει κάμποσες πληγές, όλα τα παιδιά έχουν. Γιατί όπως είπαμε αυτό το παιδί θα είναι εκεί μαζί σου, μέσα σου, μέχρι το τέλος.