4.9.2013 | 23:49
Άχρωμη ζωή...
Η ζωή μας έχει το χρώμα που τις δίνουμε λένε...Πολύ σωστό θα έλεγα. Άλλες φορές ο έρωτας γεμίζει την ζωή με τα πιο όμορφα χρώματα με λαμπερό χαμόγελο και πάει λέγοντας. Όταν βρίσκεσαι στον αντίποδα όμως σε δύσκολες στιγμές τα βλέπεις όλα άχρωμα χωρίς καμία ουσία...Το συνειδητοποίησα αυτό το τελευταίο διάστημα όπου πέρασα μαι πολύ περίεργη φάση για εμένα...Μια φάση απομονωμένος ακόμα και από τους δικούς μου ανθρώπους , φίλους και γνωστούς..Μετάνιωσα για πολλά λάθη τα οποία έχω κάνει απέναντι σε φίλους αλλά πολύ περισσότερο απέναντι σε σένα που έχω αγαπήσει πιο πολύ μέχρι τώρα στην ζωή μου. Αλλά λίγο τα δικά μου λάθη λίγο ότι δεν μπορούσε ίσως να γίνει κάτι άλλο λίγο ότι επέλεξες και εσύ η ίδια να φύγεις μακριά σκότωσαν την σχέση μας. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα γυρίσεις. Το συνειδητοποίησα την τελευταία φορά που μιλήσαμε από την χροιά της φωνής σου. Έμαθα ότι προχώρησες πολύ γρήγορα παρακάτω , παντρεύτηκες και περιμένεις το πρώτο σου παιδί. Από την μια χάρηκα για σένα γιατί η αγάπη μου για σένα παρόλα αυτά που έγιναν μεταξύ μας δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει αλλά αυτό επίσης που με έκανε να αισθανθώ περίεργα είναι πως τελικά θα ήθελα να είμαι εγώ αυτός με τον οποίο θα έκανες οικογένεια , αυτός που θα ήταν δίπλα σου σε αυτές τις ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σου..Πάντα θα υπάρχεις στην σκέψη μου και στην καρδιά μου.. Σου αξίζει κάθε ευτυχία και εύχομαι από καρδίας να την αποκτήσεις.Και κάποια στιγμή να μπορέσουμε να τα πούμε έστω για λίγο σαν δύό παλιοί γνωστοί. Η ζωή είναι μικρή για κακίες κλπ.