ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι μερικές φορές -σπάνιες, αλλά συμβαίνει- που χάνω την πραγματικότητα. Ειλικρινά μπερδεύομαι. Ζω κάπου μεταξύ αναμνήσεων και παρόντος. Όπως πριν λίγο, που έβγαζα τους φακούς μου στο μπάνιο και θυμήθηκα που μου φώναζες, με το τρόπο σου, αυτόν τον παιδιακίσιο, να τρέξω γρήγορα στο κρεβάτι πριν αρχίσει η ταινία. Κι εγώ απάντησα ασυναίσθητα ότι "έρχομαι ρε μικρό". Κι ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου. Ανεπαίσθητο. Δεν θα το καταλάβαινα, αλλά το είδα στον καθρέφτη. Και ήρθα, ασυναίσθητα πάλι, γρήγορα στο κρεβάτι. Και φυσικά αντιλήφθηκα ότι ονειροβατούσα πάλι, γιατί δεν ήσουν εκεί. Πάνε χρόνια που δεν είσαι εκεί. Ας είσαι καλά, όπου και να 'σαι.