21.9.2013 | 21:53
Το άρωμα
Υπήρχαν φορές, ειδικά όταν πρωτοχωρίσαμε, που πίστευα ότι θα δω ή θ' ακούσω κάτι που θα σε θυμίσει. Θεωρούσα ότι μόνο μέσω της όρασης και της ακοής θα μπορούσα να σε κρατήσω στη μνήμη μου. Μέχρι σήμερα, που μετά από χρόνια που έχουμε τελειώσει, κατάλαβα με πόσους διαφορετικούς τρόπους έχεις εντυπωθεί μέσα μου.Το κατάλαβα πίνοντας την καφεδιά μου, χαλαρά και κάνοντας χαβαλέ με φίλους, όταν σε κάποια φάση πέρασε μια κοπέλα από δίπλα μου και μύρισα το άρωμα της. Που ήταν το δικό σου άρωμα. Αυτόματα γέμισε το μυαλό μου με αναμνήσεις. Κι εγώ, ο τόσο ρεαλιστής και ορθολογιστής, όπως θέλω να περηφανεύομαι, γέμισα συναισθήματα. Και σώπασα. Απλά εγκαταλείφθηκα. Προσπάθησα με νύχια και με δόντια να κρατήσω την ανάσα μου όσο το δυνατόν περισσότερο, για να μην χάσω αυτήν την μυρωδιά που τόσο σε θύμιζε. Απλά για λίγο. Απλά για να ξαναζήσω νοερά, κάποιες από τις στιγμές μας. Αλλά όπως κι εμείς έτσι και αυτή "έσβησε" και χάθηκε. Κι εγώ έμεινα να στέκομαι σκεπτόμενος τι θα είχε γίνει αν...