ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σχεδον παντα ενιωθα χοντρη. Ενιωθα ασχημα για αυτο το γεγονος, και τωρα, που σκεφτομαι πως τις περισσοτερες φορες υπερεβαλλα, νιωθω χειροτερα. Παντα υπαρχουν καποια παραπανω κιλα, αυτο τον καιρο μου αρκει να χασω 5 και θα μαι μια χαρα, ομως παντα το φαγητο για μενα ηταν συνδεδεμενο με τυψεις, θερμιδες και διαιτες.Ο χαρακτηρισμος ''χοντρη'' δεν με αντιπροσωπευει, ουτε με αντιπροσωπευε, τωρα που το σκεφτομαι. Προσπαθω παντα για το βαρος μου, και δεν πειραζει που εχω και λιγες ραγαδες παραπανω.Συνειδητοποιω, ομως, πως το να νιωθεις χοντρος/η, ασχετα με το ποσο αυτο ισχυει, σε συνδυασμο με την χαμηλη αυτοεκτιμηση που επερχεται, σου κανει κακο για τον εξης λογο: Στο δημοτικο, αν τα παιδια ηθελαν να σε πειραξουν, θα σ'ελεγαν χοντρη. Ολοι σου λενε πως, αν ησουν λιγο πιο αδυνατη, ''θα ησουν μια θεα''. Το προβλημα που παντα θα σου βρισκαν ολοι θα ηταν αυτο, αν ηθελαν να σε προσβαλλουν, παλι αυτο θα επισημαιναν. Ομως, αυτο σε κανει να σκεφτεσαι πως το βαρος σου φταιει για ολα. Οταν δεν αρεσεις στα αγορια, αυτοματως λες στον εαυτο σου: "εισαι χοντρη, γι'αυτο.'' . Οταν δεν εισαι καλη στα αθληματα, αν δεν σε συμπαθησουν οι ανθρωποι που θα γνωρισεις, οταν σε σνομπαρουν. Ειναι πολυ ασχημο αυτο, γιατι επαναπαυεσαι. Ειναι πολυ ευκολο να τα ριχνεις ολα σε κατι τοσο δευτερευον, και αγνοεις αρκετα βασικα λαθη σου.Και τωρα, που δεν εχω προβληματα με το βαρος μου, που εχουν περασει χρονια απο τοτε που με ειπαν "χοντρη'' τελευταια φορα, αυτο εχει μεινει. Να πανε στο διαολο οι ραγαδες και οι διαιτες! Δυστυχως, δυσκολα αποκαθισταται η αυτοεκτιμηση σου, και, ακομα πιο δυσκολα, αναγνωριζεις τα πραγματικα σου ελαττωματα, γιατι οχι, δεν φταιει που εισαι χοντρη, αλλα οπως παντα, ετσι και τωρα, το κακο σου το κεφαλι φταιει.