28.9.2013 | 03:02
Πνίγομαι.
Χωρίσαμε μετά απο 5 χρόνια. Σχέση απο το σχολείο. Περάσαμε πολλά μαζί. Του στάθηκα και τον αγάπησα όσο κανέναν άλλο, περισσότερο και απο τον εαυτό μου. Και μετά με χώρισε για να πάει και με άλλες γιατί τον κρατούσα πίσω. Και μετά ξανά τηλέφωνα ξανά μηνύματα. Γιατί? Αφού υπήρξαν άλλες αυτούς τους 3 μήνες που έχουμε χωρίσει τι θέλει απο εμένα?Και τέλος πάντων εγώ γιατί να τον θέλω ακόμα όπως πρίν? Γιατί όλοι προχωράνε και εγώ μένω πίσω σκεφτόμενη διαρκώς τα ίδια και τα ίδια? Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο περίπλοκο... Πνίγομαι στις σκέψεις μου, στον εαυτό μου. Δεν μπορώ να βγω απο αυτή την κατάσταση. Εμμονή λέγεται. Έρωτας δεν είναι. Δεν μπορεί. Έρωτας είναι κάτι όμορφο, κάτι αμοιβαίο. Κάθε φορά που σε βλέπω νιώθω ακόμα όπως την πρώτη μέρα. Ότι είσαι εσύ και κανένας άλλος. Και βασανίζομαι....Πότε θα βρω γαλήνη?Α.
