ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τι παθαινεις?τι εγινε και αλλαξες? Τριτη μου λες, πως αν με χασεις, δεν θα το αντεξεις.πως καθε μερα που περνα, με ερωτευεσαι ολο και πιο πολυ παρολο που εχουν περασει 2 χρονια απο τοτε που ειμαστε μαζι. Με κανεις και πεταω στα συννεφα, γιατι επιτελους, βρηκα εναν ανθρωπο.τον δικο μου ανθρωπο.που μπορω να εμπυστευθω και να πιστεψω, να κανω ονειρα για μας, να μας φανταζομαι μαζι στο μελλον.ν σε νιωθω πιο κοντα μου.να γινεσαι ο κοσμος μου.Ισως και να σε τρομαξα τελικα! δεν αντεχεις μαλλον τετοια αγαπη, αφοσιωση. ή τελικα, δεν νιώθεις όσα εγώ και αποφασίζεις να μου πεις να μην επικοινωνούμε τόσο πολύ. ετσι ξαφνικα.απλα.αυτο που μου εδωσες να καταλαβω ειναι πως στην ζωη τελικα, δεν πρεπει να στηριζομαστε σε αλλους.πως δεν εχουμε στο πλευρο μας κανεναν.πως τελικα είμαστε μονοι μας.ναι, εσυ με βοηθησες να καταλαβω, αυτο που λενε''στην ζωη μόνος έρχεσαι μόνος φευγεις''.να σου πω ευχαριστω?Ευχαριστώ λοιπόν, που με ξύπνησες, γιατι ονειρευόμουν και η ζωη τρέχει, τα χρόνια περνάνε και δεν έχω χρόνο για όνειρα.παρα μόνο να ζήσω.να κάνω αυτά που με γεμίζουν.με ή χωρίς εσένα.και ξέρεις τι άλλο λένε?πως αν θέλεις να τρέξεις, μη ζητήσεις παρέα μαζί σου.σε κρατάει πίσω.κι εγώ θέλω να τρέξω. Συγνώμη λοιπόν, αλλα αφού με ξύπνησες, λέω να αρχίσω την ''μερα μου''.Θα έκανα πολλά για σένα. ισως περισσότερα απ οτι θα έκανα για τον ευτόν μου. ομως, σε μένα ποιος θα δώσει αγάπη? πραγματική αγάπη?Δεν θα μάθεις ποτέ πόσο με στεναχωρείς, με την στάση σου!Δεν θα φύγω απο αυτή την σχέση, γιατι απλα δεν μπορώ, δεν θέλω.Σε αγαπάω.