7.10.2013 | 18:19
Απφφφ
Ώρες-ώρες με πιάνει μια τρέλα να σου τηλεφωνήσω!Αλλά ακούς εκεί να πεις ότι ενοχλώ...«Ναι καλά, σίγα μην έρθεις να με δεις!» Κάτι τέτοιο είχες πει.Κι όταν πέρασα από κει κοντά μπας και σε δω...μου χες λείψει...κι όταν σε πήρα τηλέφωνο δεν μπορούσες.Μετά εξαφανίστηκες. Μετά από καιρό έστειλες κάποια σκόρπια μειλ-4 για την ακρίβεια... η απάντηση που δεν έστειλα-γιατί πόσο drama queen να γίνω και πόσο πάτο να πιάσω;-http://youtu.be/tSUMw6usSdk. Μου λείπεις πολύ. Αλλά τι να κάνω; Πόσες φορές να προσπαθήσω να σε προσεγγίσω; Οι σχέσεις δεν είναι κυνηγητό. Δεν έχουν νικητές ή ηττημένους με τον τρόπο που νομίζεις. Οι σχέσεις όταν είναι αυθεντικές είναι όπως τότε που ήμουν στην αγκαλιά σου, όπως τότε που σε κοίταγα σε χάζευα γιατί για μένα ήσουν ένα θαύμα-όπως τότε που έσπαγε η φωνή σου επειδή νόμιζες πως σε κοροίδευα. Είναι όμορφες είναι δύσκολες, ακόμη και επώδυνες αλλά το βασικό είναι να είσαι ΕΚΕΙ, να ΕΙΜΑΣΤΕ κι οι ΔΥΟ και να προσπαθούμε και να αγαπιόμαστε. Και δεν λέω πως για όλα έφταιγες εσύ. Εξάλλου αυτός που έχει την ευθύνη είναι κι αυτός που έχει νόημα να προσπαθήσει να κάνει κάτι αλλιώς μπας και πετύχει.Αλλά κάνε ένα βήμα, αν στ' αλήθεια νιώθεις κάτι για μένα να κάνω κι εγώ το επόμενο. Κοντά σου.Είναι αυτονόητο ποια είμαι. ΑΝ το δεις ξέρεις.