ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελικά ναι, είσαι όσο φωτεινή μαρτυρά το όνομα σου.Γλυκιά, τρυφερή και έξυπνη.Από την συνάντηση μας μου άρεσαν όλα. Ο τρόπος συνάντησης, με τις κάρτες ανανέωσης χρόνου, να περιμένουμε κι δυο στο περίπτερο χωρίς να έχουμε ακόμη γνωριστεί και μετά στη γωνιά, εκεί στο ραντεβού μας. Σαν από σενάριο ταινίας. Έπειτα το μπαράκι, η μουσική, η ζεστή ατμόσφαιρα, η συνομιλία μας. Μου άρεσε πολύ η στιγμή που μου πρόσφερες το ποτήρι σου, να δοκιμάσω και καταλήξαμε να δοκιμάζουμε ο ένας το κρασί του άλλου. Κι όταν αργότερα μου πρότεινες να επιλέξω ανάμεσα σ’ ένα δεύτερο ποτήρι ή σ’ ένα περίπατο επέλεξα το δεύτερο. Φορέσαμε έτσι τις θετικές εντυπώσεις κι αρχίσαμε να τριγυρνάμε στα στενά σκοτεινά σοκάκια.Θυμάμαι τα μαλλιά σου, πόσο ήθελα να τα χαϊδέψω, καθώς βαδίζαμε πλάι πλάι, τελικά δεν κρατήθηκα. Όπως και τη στιγμή εκείνη που θέλησα να σε κρατήσω καθώς κατηφορίζαμε, μην πέσεις κι εσύ μου άπλωσες το χέρι, το κράτησα σφιχτά. Χαθήκαμε στα στενά πιασμένοι έτσι, χέρι με χέρι.Μου μιλούσες συνέχεια, για ότι σου άρεσε κι αγαπούσες, για μια στιγμή σου είπα "τώρα έχω χαθεί" γιατί είχα χαθεί, πλάι σου ! Κι εκεί, από το δικό μου "χάθηκα τώρα” μέχρι την δική σου απάντηση “δεν πειράζει αν δεν βγαίνει θα γυρίσουμε τα πίσω μπρος” κάπου εκεί ανάμεσα ενώθηκαν τα χείλη. Τα φιλιά γινήκαν με μιας παφλασμός κυττάρων που ξυπνούσαν επιθυμίες.Οι αναστολές στα πόδια σου κομμάτια αιχμηρά, εσύ κολλημένη πάνω μου κι εγώ να σε υπερασπίζομαι με αγκαλιές.Στο βάθος δυο σκιές, δυο φιγούρες, η δική σου κρατώντας στιγμές, η δική μου βαστώντας θύμισες ! Δυο σκιές που ενώθηκαν στη στροφή του δρόμου !