13.10.2013 | 09:39
αγαπητή μισητή μου,
σε μισώ και δε μισώ εύκολα. μισώ που φίλησες τα χείλη που φιλούσα. που κοιτάξεις τα μάτια που κοιτούσα και έβλεπα όλον τον κόσμο στον πυθμένα τους. μισώ το ηλίθιο υφάκι σου. μισώ που άγγιξες το χέρι με το οποίο μαζί κυκλώναμε κάποτε τα αστέρια. μισώ την ενοχλητικά "βαθιά και σεξουαλική" σου φωνή. μισώ την ηλίθια "δηθεν-οσύνη" σου. μισώ που όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο προσποιείσαι πως δεν υπάρχω. σταμάτα δύο λεπτά και κοίταξε με. κοίταξε με. και μην τολμήσεις να με κοιτάξεις με το βλέμμα που την έριξες. χάρη σε 'σενα, θα κάνω καιρό να ξανακουμπήσω το κορίτσι μου. να ξαναχαϊδέψω τα μαλλιά της όταν μ' αγκαλιάζει. θα με πάρει πολύ καιρό να απαντήσω "και 'γω" χωρίς να πονάω όταν μου λέει πως μ'αγαπάει.γιατί ναι, μπορεί να κάνατε το οτιδήποτε.σ'εμένα τρέχει όταν δεν είναι καλά, εγώ την αγκαλιάζω όταν δεν έχεις να της προσφέρεις τίποτα παρά ένα πήδημα, ένα φάσωμα ή ένα πέσιμο. εγώ είμαι το άτομο που μαζεύει τα κομμάτια της όταν καταρρέει. εγώ θα της λέω πάντα το τελευταίο "καληνύχτα" που θα ακούει κάθε βράδυ. εγώ χάνομαι μαζί της. και σου υπόσχομαι, σου υπόσχομαι.θα 'μαι πάντα εκεί, είτε είσαι εσύ είτε όχι.μπορεί να μη ξαναείμαστε μαζί, αλλά θα 'μαι πάντα πιο "μαζί" της, απ' ότι θα 'σαι εσύ ποτέ.φιλιά πολλά