ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν εχω διαθεση να βγω εξω για καφε-μου φαινονται "βαριες"ακομα και απλες διαδικασιες(πχ να βγαλω φρυδια)-νιωθω συνεχως κουραση-νιωθω ασχημη,χοντρη και κατωτερη απο ολους-νιωθω οτι τους ντροπιαζω ολους με το πως ειμαι,τις φιλες μου και τις αδερφες μου-αποφευγω ολους τους γνωστους μου και με πιανει ταχυκαρδια και μονο με τη σκεψη οτι θα πετυχω καποιον στο δρομο-τρωω περισσοτερο και απο ελεφαντα-αντι να στεναχωριεμαι που η σχολη ειναι κλειστη,χαιρομαι(καλος στον εγκεφαλο alert)-δεν θελω κανεναν χαρουμενο διπλα μου-δε μπορω να κοιμηθω,και οσο για τα αγορια ουτε καν μου περναει απο το μυαλο,νιωθω μπαζο και οτι δε θα βρω γκομενο ΠΟΤΕ.-ειμαι γενικα awkward και τα σκατωνω παντα στις κοινωνικες συναναστροφες.-νιωθω αδυναμη,σχεδον ολη μερα ειμαι στο δωματιο με κλειστα τα πατζουρια.Το θεμα ειναι οτι ειμαι 20 χρονων,στην ηλικια που επρεπε να "βραζει το αιμα μου"..αυτη ειναι μια φαση προσωρινη(αν και καποια στοιχεια τα ειχα απο πριν)ή εχω καποιο βαθυτερο προβλημα;τι να κανω;Δεν εχω διαθεση να βγω εξω για καφε-μου φαινονται "βαριες"ακομα και απλες διαδικασιες(πχ να βγαλω φρυδια)-νιωθω συνεχως κουραση-νιωθω ασχημη,χοντρη και κατωτερη απο ολους-νιωθω οτι τους ντροπιαζω ολους με το πως ειμαι,τις φιλες μου και τις αδερφες μου-αποφευγω ολους τους γνωστους μου και με πιανει ταχυκαρδια και μονο με τη σκεψη οτι θα πετυχω καποιον στο δρομο-τρωω περισσοτερο και απο ελεφαντα-αντι να στεναχωριεμαι που η σχολη ειναι κλειστη,χαιρομαι(καλος στον εγκεφαλο alert)-δεν θελω κανεναν χαρουμενο διπλα μου-δε μπορω να κοιμηθω,και οσο για τα αγορια ουτε καν μου περναει απο το μυαλο,νιωθω μπαζο και οτι δε θα βρω γκομενο ΠΟΤΕ.-ειμαι γενικα awkward και τα σκατωνω παντα στις κοινωνικες συναναστροφες.εχω χασει πολλα ατομα λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης.Το θεμα ειναι οτι ειμαι 20 χρονων,στην ηλικια που επρεπε να "βραζει το αιμα μου"..αυτη ειναι μια φαση προσωρινη(αν και καποια στοιχεια τα ειχα απο πριν)ή εχω καποιο βαθυτερο προβλημα;τι να κανω;Και κυριως γιατι να τα περναω ολα αυτα;