ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εξομολογουμαι λοιπόν ότι είμαι ένας πολύ αδύναμος άνθρωπος...Η μητέρα μου πριν από λίγη ώρα σε μια έκρηξη είπε ότι δεν της έχω δώσει καμιά χαρά, μόνο στεναχώριες και πίκρες! Αυτά σε άσχετη στιγμή, σαν αντίδραση, επειδή αγαπώ και σκοπεύω να παντρευτώ με κάποιον που δεν εγκρίνει! δεν τον εγκρίνει γιατί δεν είναι αυτό που είχε ονειρευτει..Και ναι είμαι αδύναμος άνθρωπός, γιατί δεν της απάντησα, δεν ήρθα σε αντιπαράθεση, έκατσα και την κοιτούσα όλο απορία! Γιατι φοβήθηκα να τη ρωτήσω γιατί το λές αυτό??Τη φίλησα μόνο για καληνύχτα και έφυγα να πάω σπιτι μου.Γιατι δεν χαίρεσαι μαμά με τη χαρά μου?γιατι δεν χαίρεσαι που με βλέπεις να είμαι επιτέλους καλά?Γιατί πρέπει να κάνω έναν γαμό όπως τον θες εσύ?άσε με να ζήσω πια, μεγαλώσα!και αν όντως αυτά που είπες τα εννούσες, λυπάμαι...εγώ πίστευα ότι τα παιδιά δεν δίνουν στους γονείς χαρά, αλλά ότι οι γονείς παίρνουν χαρά από τα παιδιά τους!!δεν δίνεται μαμά η χαρά, τη βρίσκεις!τη βρίσκεις όταν βλέπεις το παιδί σου ερωτευμένο να έχει διπλα του έναν άνδρα να την αγαπαει!Κρίμα μαμά κρίμα...