ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μία γλυκιά καληνύχτα στους φίλους που γνωρίζουμε και στους φίλους που δεν γνωρίζουμε..αλήθεια,πόσο ολοκληρωμένα ξέρουμε τον εαυτό μας;πόσο ολοκληρωμένα γνωρίζουμε τον κόσμο;πώς τολμάμε να μιλάμε για μοναξιά,όταν περιτριγυριζόμαστε από διαμερισματα;υπόσχομαι στον εαυτό μου,ότι αύριο το πρωί που θα πίνω τον καφέ μου δίπλα στο παράθυρο,θα χάιρομαι γιατί θα βλέπω με την καρδιά και όχι με τα μάτια..θα νιώθω τους ανθρώπους γύρω μου,θα στέλνω από μέσα μου γλυκιές καλημέρες...στους φίλους που δεν έχουν έρθει ακόμη στα μάτια μου..γιατί αρνούμαι πλέον να κλείνομαι στον κόσμο μου,όταν υπάρχουν εκεί έξω αμέτρητα στολίδια που δεν έχω ακόμη γνωρίσει..όσο υπάρχουν ανθρωποι,υπάρχουν φίλοι...