ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσδοκουσα να συναντησω εναν πριγκηπα. Ειχα ενα θεμα με τους πριγκηπες ξερεις Και στα παραμυθια και στην ζωη μου. Και ο πριγκηπας ηρθε. Μα ηρθε και η στιγμη που ο ερωτας περασε Μετρουσε αντιστροφα απο την ωρα που γεννηθηκε... Σαν την ζωη μου. Πολυχρωμος και πολυβουος ειχε ντυσει την ανυμπορια μου με πολυχρωμα κορδελακια. Μα δεν αποδεχομαι πια αυτο το μασκαρεμα Καθε ωρα καταλαβαινω και κατι ακομα. Με ζοριζεις ... Δως μου χρονο να σκεφτω ..να παρατηρησω.. να αντιληφθω.. Ασε με για λιγο στην σιωπη Να ακουσω τον εαυτο μου Να τσακωθω μαζι του για τις φορες που τον εκρυψα απο σενα. Ειναι πια ξεκαθαρα ολα. Δεν με αναγνωριζω στον καθρεφτη πια. Το σωμα μου με προδιδει Χανω σιγα σιγα τις αισθησεις μου... Χανω σιγα σιγα τις αναμνησεις μου... Ειναι προορισμος του χρονου να τις σβηνει Θυμαμαι και δεν θυμαμαι Οι περισσοτερες αναμνησεις μου εχουν χασει το σχημα τους.. Υπαρχει ζωη χωρις μνημη; Κουραστηκα να σε κουβαλαω Δραπετευω Κι αυτο ειναι πολυ οδυνηρο το βλεπω Κι οσα χανω αλλα τοσα κερδιζω Δεν επενδυσα ποτε στην αγαπη Δεν πιστευω πως υπαρχει Κλεινω παντοτε τα ματια την ωρα που ο σχοινοβατης κανει το πιο δυσκολο του νουμερο,που σε ολη του την ζωη γι 'αυτο προετοιμαζοταν. Κι οχι μονο κλεινω τα ματια... Βαθια μεσα μου υπαρχει η προσδοκια να δω την πτωση. Ολη η μου η ζωη πηγαζει απο την οδυνη Την οδυνη του ερωτα που περναει Κι ειναι τοσο ανικητη αυτη η φθορα Σου το λεω εγω που ανοιξα μεγαλο πολεμο μαζι της εδω και πολλα χρονια Τιτανια μαχη . Και παντα με νικαει.