22.10.2013 | 15:48
Από το χάος ερχόμαστε, στο χάος πηγαίνουμε, το μεσοδιάστημα το λέμε ζωή Καζαντζάκης Ν.
η αληθεια ειναι οτι αρκετοι απο εμας εδω ειμαστε νεοι και δεν πολυσκεφτομαστε το θανατο. ομως εγω το σκεφτομαι συχνα και αντιλαμβανομαι οτι καποια στιγμη θα ερθει το τελος. και μετα τι? δεν θα υπαρχω πια και ολα αυτα που εκανα, που εζησα, οι ανθρωποι που γνωρισα και αγαπησα ή δεθηκα δεν θα χουν κανενα νοημα γιατι πολυ απλα δεν θα τους θυμαμαι. δεν θα υπαρχω. βρισκω μια ματαιοτητα σ ολο αυτο και πραγματικα απελπιζομαι οταν σκεφτομαι οτι καποια στιγμη θα παψω να σκεφτομαι, να εχω συνειδηση. ο εαυτος μου θα παψει να υπαρχει και δεν θελω..μακαρι να μην ηταν ετσι αλλα φοβαμαι πως ετσι ειναι. και καπου εδω παιρνει νοημα η φραση: η ζωη ειναι μικρη και πρεπει να τη ζησουμε οσο καλυτερα μπορουμε. η ευτυχια ειναι θεμα επιλογης αλλα εγω παντα εκανα τις λαθος επιλογες. τι κριμα
