ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έμαθα να ζω μέσω του παρελθόντος και κάποιων αδιόρατων ελπίδων για το μέλλον. Και πάντα ξεχνούσα το παρόν. Ουσιαστικά απέφευγα το παρόν. Γιατί είναι δύσκολο. Θέλει έντονη προσπάθεια και δράση. Το να φαντασιώνεσαι, γιατί περίφαντασίωσης πρόκειται, καταστάσεις για το μέλλον είναι το μόνο εύκολο. Το ν' αναβιώνεις καταστάσεις του παρελθόντοε, έστω και στο μυαλό σου, είναι και αυτό εύκολο. Ενίοτε είναι και επίπονο, αλλά αυτό δεν αφαιρεί κάτι από την ευκολία του. Ο πόνος άλλωστε, όσο "δύσκολος" και να είναι σαν συναίσθημα, είναι πάντα "εύκολος" στο να προκληθεί.Και τώρα; Τώρα που γι' άλλη μία φορά "ξύπνησα" το παρελθόν; Τώρα τίποτα. Απλά παραλογίζομαι και γράφω ασυναρτησίες σ' ένα κάρο αγνώστους, που ανάθεμα και αν βγάζουν κάποιο νόημα. Ονειρεύομαι με ανοικτά τα μάτια ένα μέλλον που δεν θα έρθει. Και δεν πειράζει. Ας χάσω λίγο παρόν ακόμα. Ας είναι...