ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπον ας τα παρω απο την αρχη...Ειμαι σε σχεση με εναν ανθρωπο πολυ γλυκο, τρυφερο, ευγενικο, γενικα δηλαδη ενα καλο παιδι. Δεν μπυ φερθηκε ποτε ασχημα. Ουτε εγω. Η σχεση μας ηταν πολυ καλη, ταιριαζαμε σε πολλα πραγματα. Ημασταν δηλ εκτος απο ερωτικοι συντροφοι και κολλητοι φιλοι. Το θεμα ειναι οτι εδω και 2-3 μηνες νομιζω οτι δεν νιωθω ερωτικα απεναντι του... Δεν θελω δηλ να κανουμε ερωτα. Βασικα δεν μου λειπει καν. Θελω να περναμε χρονο μαζι, να μοιραζομαστε πραγματα αλλα αυτο. Οχι κατι αλλο. Νομιζω πως το δικαιο ειναι να χωρισω. Εχω παρει αποφαση να το κανω σημερα βασικα αλλα ρε παιδια νιωθω τοσο μα τοσο ασχημα. Σκεφτομαι πως ετσι ειναι οι ανθρωποι, πως ετυχε να το παθω εγω αυτη την φορα, πως δεν εχω κανει κατι κακο, κατι να τον κανει μακροπροθεσμα να μου κρατησει κακια αλλα και παλι δεν μπορω.. Ενα κομματι μου λεει οτι αφου το ερωτικο παθος μου περασε πρεπει να δωσω ενα αξιοπρεπες τελος, ενα αλλο ομως νιωθει να χανει τον καλυτερο του φιλο...