ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εκείνος να είναι πάντα εκεί ό,τι και να γίνει κι εσύ το ίδιο.Να είναι ο φίλος σου ο πιο κοντινός και δικός σου άνθρωπος.Να τον κοιτάς και να είναι σαν να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη.Να τρέμει η ψυχή σου μήπως πάθει τίποτα,να έχετε διάφορες υποχρεώσεις, να τρέχετε και να μην φτάνετε από τα σημεία των καιρών,να το ξέρεις κι ωστόσο να μην μπορείς αν δεν του μιλήσεις μια μέρα.Να πετάγεσαι τρομαγμένη από τον ύπνο σου και να φωνάζεις το όνομα του,να του μιλάς και να χαίρεσαι που είναι καλά.Να μην μπορείς να ζήσεις αν δε βλέπεις τα μάτια του,να νιώθεις πως σου κόβεται ο αέρας χωρίς εκείνον,πως αν πάθει τίποτα δε θα μπορέσεις να ζήσεις.Μακάριοι όσοι δεν μπορούν να νιώσουν αυτόν τον πόνο θα έγραφα,αλλά είναι τόσο γλυκός πόνος και συνάμα τόσο δυνατός που σε ρίχνει στα πιο βαθιά σου τάρταρα.Καλό είναι τώρα αυτό;Δε ξέρω.Δε θα το δεις αλλά θα το γράψω,εξομολογήσεις είναι άλλωστε,εκείνο που μου ζήτησες θα γίνει,σε αγαπάω.Ω