ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπερα.Θελω να εξομολογηθω πως νιωθω πολυ μιζερη.Αν και περασα στο ΕΚΠΑ,στη σχολη της πρωτης μου επιλογης δεν το χαιρομαι καθολου.Ειμαι ηδη Αθηναια,αρα δε ζω αυτο που λεμε ''φοιτητικη ζωη''.Επισης η σχολη μου ειναι κλειστη.Βαριεμαι πολυ...Δοξα τω θεω,εχω φιλους.Ομως...δεν εχω λεφτα! Τσακωνομαι συνεχεια με τους δικους μου για αυτο το θεμα,γιατι δε μου δινουν-δεν μπορουν...Ετσι στερουμαι αρκετα...Δηλαδη εκδρομες κλπ...Τωρα παμε στο πονεμενο θεμα...ΓΚΟΜΕΝΟΣ.Πριν 8 μηνες τελειωσε μια συντομη ιστορια που ειχα,η οποια με γεμισε...Ωστοσο,αργοτερα συνεβησα ασχημα πραγματα και με το ατομο αυτο εκοψα επαφη.Εμαθα πως βρηκε αλλη.Ζηλεψα που βρηκε αλλη πριν απο μενα ενω φερθηκε τοσο ασχημα.Επισης,ολοι μου οι πρωην εχουν γκομενα,καθως κι ολες μου οι κολλητες εχουν γκομενο.Εμενα μου αρεσει εδω κι ενα μηνα πολυ ενα αγορι,του οποιου αρεσω επισης.Μιλαμε συνεχεια,εχουμε βγει και με παρεα,με φλερταρει,τον φλερταρω αλλα ακομα να κανονισουμε οι 2 μας εξοδο.Ωραιο το φλερτ,δε λεω,αλλα αυτη η αναμονη με εκνευριζει..Ντροπαλο παιδι οντως ειναι,αλλα θα με γκαστρωσει πριν καν με αγγιξει...Το ξερω πως ειμαι μιζερη κι αχαριστη...Αλλα ζηλευω! ΝΑΙ ΖΗΛΕΥΩ που δεν εχω ακομα αυτα που ονειρευομαι...Ειναι ασχημο ολοι οι διπλα σου να τα εχουν κι εσυ,που δε σου λειπει κατι,να εισαι μονη.Πιστευω αυτο που με πληγωνει περισσοτερο ειναι η μοναξια η ερωτικη...Ειμαι 18,θελω πολυ να ερωτευτω και να το χαρω ολο αυτο...Με κανει κομματια αυτη η στασιμοτητα....