ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Tα φαντάσματα μερικές φορές αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την ανούσια πραγματικότητά τους και μετουσιώνονται σε αυτό που επιλέγουν, αλλά χρειάζεται χρόνος κι εσύ δεν είχες υπομονή...'Αρα ποτέ δεν θα ανακαλύψεις αν αυτό που συνάντησες ήταν η στολή της ανούσιας πραγματικότητας μου ή ο πραγματικός εαυτός μου (ανώτερος; δεν ξέρω - σίγουρα όμως αληθινός)... Νόμιζα ότι μπορούσες να δεις πιο πέρα από το ορατό και αυτό υπερασπίστηκα με σπασμωδικές κινήσεις... Εσύ υπερασπίστηκες τι;Εγώ ονομάζω τη στάση μου σύνεση και βήματα σταθερά προς το μονοπάτι που διάλεξα... Δεν ήθελα να κάνω λάθη... Δεν με παίρνει άλλο για λάθη... Ατολμία είναι να λες ότι έχεις σκεφτεί να μου γράψεις, αλλά δεν θα το κάνεις για να μη διαταράξεις τη σιωπή των φαντασμάτων. Η τόλμη στα δύσκολα ταιριάζει....Και μένα μου λείπεις και μου λείπει και ο κόσμος σου, μα για μένα δεν είναι παράξενος... Είναι ο κόσμος που θέλω να πάω, είναι ο κόσμος που πηγαίνω με ένα βήμα κάθε μέρα, μικρό αλλά σταθερό, χωρίς πισωγυρίσματα, αμφιβολίες και ενοχές...Εκεί πηγαίνω κι ας μην είσαι μέσα σε αυτόν, μου φτάνει που εκεί βρίσκεται ο αληθινός μου εαυτός...ΥΓ Ούτε οι λέξεις ούτε τα συναισθήματα ξεπλένονται, εσύ πιο ολοκληρωμένος και συνειδητοποιημένος στις επιλογές της ζωής σου έπρεπε να το γνωρίζεις... Οι λέξεις ξεχνιούνται και τα συναισθήματα καταχωνιάζονται για να ξεγελιέται η ψυχή και το μυαλό, γιατί έτσι μόνο μπορούν να πορευθούν άνθρωποι και φαντάσματα...