ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα βγει έξω μια μέρα για καφέ παρέα με την εφημερίδα μου και έτυχε να κάτσω δίπλα από ένα τραπέζι με συνομίληκους μου (19-21 χρονών) - παρέα όλα αγόρια που μιλούσαν για σχέσεις. Άκουσα 5 διαφορετικές αλλά λογικές προσεγγίσεις σε γενικά πλαίσια. Εκείνη τη στιγμή αυτόματα το μυαλό μου με κατέστησε το 6ο μέλος της παρέας τους και σκέφτηκα τα εξής: "Είμαι ένα άτομο που ποτέ δεν έχει κάνει σχέση με κάποια κοπέλα για τους χ, ψ λόγους (συγκυριακούς και μη). Αυτό, βάσει της ιδιοσυγκρασίας μου και των επιλογών μου μέχρι τώρα, συνεπάγεται και ανύπαρκτη σεξουαλική ζωή (αν εξαιρέσουμε μια κατάσταση ημερών που είχε παιχτεί με μια συμμαθήτρια μου το μακρυνό πλέον καλοκαίρι του 2009). Και είμαι ένα άτομο που αισθάνομαι ότι θέλω και έχω να δώσω πολλά πράγματα στα πλαίσια μιας σχέσης. Όμως το να κάνεις μια σχέση εκτός το ότι είναι δύσκολο στις μέρες μας είναι και κάτι που μπορεί να συμβεί μετά από 1,2,3 χρόνια. Και γίνεται και πιο δύσκολο όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που είναι κάπως συνεσταλμένος και όχι έμπειρος σε τέτοιες καταστάσεις, όπως είμαι εγώ. Και λέω τώρα ... Αφού τα χρόνια πλέον περνάνε αμείλικτα και "άσπρη μέρα" δεν βλέπω, μήπως θα έπρεπε να αρχίσω να κοιτάω να βρίσκω κοπέλες πάνω κάτω στην ίδια κατάσταση με εμένα που απλά θα γνωριζόμαστε και καπάκι θα π...ε απλά και μόνο για να έχω να λέω ότι έχω κάποιες εμπειρίες και ότι δεν ήταν και κενά τα φοιτητικά μου χρόνια; Ξέρω πως είναι κάτι το οποίο δεν θα με γεμίζει ουσιαστικά σε καμία περίπτωση και θα καλύπτει πλαστά ένα κενό. (Τη λύση μπουρδέλα - studiο την ξεχνάμε. Δεν πάω εκεί μέσα. Και όχι ο λόγος δεν είναι τα χρήματα.) Εδώ τίθεται όμως το δίλημμα. Αξίζει πράγματι να κάνεις μια τέτοια επιλογή που απλά θα σου προσφέρει κάποιες εμπειρίες σε τεχνικό επίπεδο; Ή να κάθεσαι αιωνίως μπακούρι και να περιμένες μπας και κατέβει η φώτιση από το Άγιο Πνεύμα;