ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και έναν χρόνο και παραπάνω η ζωή μου είναι κάτι παραπάνω απο μίζερη.Ξαφνικά έμεινα τελείως μόνη μου και συνειδητοποίησα πόσο μπορούν να σε απογοητεύσουν όλοι αυτοί οι.."δικοί" σου άνθρωποι(εκτός απ την οικογένεια)όταν θα τους χρειαστείς δίπλα σου.Εδώ και ένα χρόνο τίποτα δεν μου πάει καλά,δεν παίρνω αγάπη,δεν περνάω καλά,δεν έχω την οποιαδήποτε μικρή επιτυχία χωρίς μετά κάτι άσχημο να συμβεί.Λες και δεν αξίζω την ευτυχία,λες και είναι απαραίτητο μετά να το πληρώσω που αισθάνθηκα έστω και λίγο όμορφα.Ο τελευταίος χρόνος δεν μου άφησε απολύτως τίποτα εκτός από πίκρα.Και ξέρω ότι δεν θα αλλάξει τουλάχιστον γρήγορα αυτό.Και ούτε έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο μέχρι στιγμής.Αυτό που συνειδητοποίησα όμως είναι η αλλαγή στον εαυτό μου.Είμαι πλέον πιο δυνατή,πιο σκληρή,λιγότερο ευαίσθητη και συναισθηματική.Ήμουν ανέκαθεν κλειστός χαρακτήρας,πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να ανοιχτώ σε ανθρώπους για να μου αποδείξουν οτι δεν το αξίζουν.Κατάφερα να γίνω μια απρόσωπη γυναίκα που δεν μπορεί ούτε να κλάψει και δεν περιμένει ούτε έχει ανάγκη την βοήθεια κανενός.Συγχαρητήρια,εσείς με κάνατε έτσι.Και όσο για τις κακουχίες,απλά τις έχω συνηθίσει,έχω συνηθίσει την δυστυχία,δεν με πληγώνει πια και δεν περιμένω κανέναν "ήλιο" να βγει.Έχω σταματήσει να με νοιαζουν αυτά τα πράγματα για να μην στεναχωριέμαι,και δουλεύει.Νιώθω πολύ πιο δυνατή και σίγουρη για τον εαυτό μου,έχω αποκτήσει περισσότερη αυτοπεποίθηση από ποτέ,κατάλαβα πόσα αξίζω.Το τίμημα όμως ήταν βαρύ.Να πάτε στο διάολο λοιπόν όλοι όσοι με φτάσατε εδώ,κάποια στιγμή που τα πράγματα για σας δεν θα ναι πλέον ρόδινα ξέρω ότι θα με θυμηθείτε.Κόψαμε το βερεσέ όμως και να δω πώς θα τα βγάλετε πέρα έτσι αδύναμα ανθρωπάκια που είστε όλοι σας.Εγώ έχω μάθει να επιβιώνω,να δω πώς θα τα καταφέρετε εσείς.